xaxakes - Το valse των ελαφιών

xaxakes Το valse των ελαφιών (Archangel, 2009)

Σαν άτυπος εκπρόσωπος της ελληνική σκηνής εδώ (μου αρέσει σαν τίτλος οκ???!!χεχε) χάρηκα απίστευτα όταν πέτυχα κάπου ότι οι xaxakes κυκλοφορούν καινούργιο δίσκο. Το 2000 το "casanova" έπαιζε ασταμάτητα στο σπίτι, τότε που το ποπ, για την παρέα, ήταν απαγορευμένη λέξη...Η φωνή ακουγόταν στα αυτιά μου πολύ περίεργη και η σχέση με το περίεργο αυτό ελληνικό "champagne"-glam έπαιρνε σάρκα με τραγούδια όπως το casanova, το βασιληάς, monte carlo. Δύο - τρία χρόνια μετά ένα live του Νάστα στη Σαντορίνη με έκανε να καταλάβω ποιος είναι ο μυστήριος κύριος με τους περίεργους στίχους και την ιδιαίτερη φωνή. Έτσι εν έτη 2009, 9 χρόνια μετά από τον ροζ ντυμένο καζανόβα, έρχεται "το valse των ελαφιών". Το χρυσό και τα στρας περισσεύουν, η σαμπάνια ρέει, ο Νάστας είναι εδώ αναλλοίωτος παραδίδει ένα sexy rock 'n roll δίσκο, με πολύ καλή παραγωγή. Έτσι η ποπ του χαμογελά, παρά τους πικρούς μερικές φορές στίχους: γειά έτσι απλά μου είπες ένα γειά/κι έτσι απλά σου είπα ναι μ΄αρέσει ναι πως περπατάς...Μη περιμένετε κάτι διαφορετικό από αυτό που ξέρατε, είναι άλλωστε ιδιάιτερος ο τρόπος γραφής, όμως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των xaxakes έρχονται γλυκά να αλλοιωθούν από ηλεκτρονικές παρεμβολές, μουσικά όργανα όπως κάτι σαν βιολί, κάτι σαν ακορντεόν, σαξόφωνα, γυναικεία φωνητικά και ρυθμούς τόσο ζωντανούς...σαν καλοκαίρι, υπάρχει posh alternative???γίνεται?αν ναι, αυτό θα ήταν οι xaxakes. Το πιό πικρό κομμάτι είναι και το καλύτερο νομίζω του δίσκου, το valse των ελαφιών - ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ.

8.0

Those will burn: Το valse των ελαφιών, πονάν τα χείλη μου(γειά!), μη μαζί, γιατί..., ασταμάτητα νέοι