one will burn

Sparklehorse @ Danger Mouse Dark Night Of The Soul (self released,2009)

Η χρήσιμη άχρηστη πληροφορία της ημέρας

Dark night of the soul: Έκφραση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια φάση στην πνευματική ζωή ενός προσώπου, μια μεταφορά που περιγράφει μια ορισμένη κατάσταση μοναξιάς και θλίψης. Τη συναντάμε για πρώτη φορά στα γραπτά του ιερομονάχου - αγίου του 16^ου αιώνα, Ιωάννη του Σταυρού. Τα κείμενα μιλούν για τη μυστικιστική «ανάπτυξη» του Αγίου και για τα στάδια που υποβάλλεται στο ταξίδι του προς την ένωση με το Θεό.

Η πρώτη γνωριμία

Το 1997 παρακολούθησα μια ταινία που με σημάδεψε εξίσου όσο με τρόμαξε εξίσου όσο με προβλημάτισε, το lost highway του David lynch. Kάπου στα 2001 έμαθα για τον κύριο Mark Linkous και τους sparklehorse όταν διάβαζα το πολύ ενδιαφέρον fractal και άκουσα το it’s a wonderful life (and a wonderful album also). Tον danger mouse τον άκουσα για πρώτη φορά εν έτη 2004 όταν “τόλμησε” να κάνει το grey album, μια μίξη δηλαδή του black album του jay z και του white album των Beatles (ομολογουμένως επιτυχημένα).

Είναι γεγονός

Οι δυο τελευταίοι συνεργάστηκαν στο προ τριετίας δίσκο των sparklehorse dreamt for light years in the belly of a mountain και είχαν δηλώσει πως είχαν σκοπό να το ξανακάνουν. τη συμβολή όμως του μέγιστου Lynch δεν θα μπορούσα ποτέ να τη φανταστώ. Ο danger mouse και ο Mark Linkous λοιπόν αναλαμβάνουν να φτιάξουν τη μουσική (αν και ο πρώτος για μία ακόμα φορά ασχολείται περισσότερο με την παραγωγή) και ο Lynch με ένα booklet 100 σελίδων προσπαθεί να την “απεικονίσει”.

Η δυσάρεστη έκπληξη

Ο δίσκος διαρρέει στο internet και εκεί που όλα είναι έτοιμα για μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς μαθαίνουμε ότι το άλμπουμ δεν θα κυκλοφορήσει ποτέ στα δισκοπωλεία λόγο διαφωνιών με την EMI. Εντούτοις το βιβλιαράκι θα κυκλοφορήσει διαδικτυακά συνοδευόμενο με ένα κενό recordable cd-r.

Η μαύρη νύχτα της ψυχής? Λίγο βαρύ δεν ακούγεται?

Ο τίτλος βέβαια θα μπορούσε να απορριφτεί κατά κάποιο τρόπο ως παραπλανητικός μιας και το σύνολο των κομματιών δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με μοναξιά και θλίψη. Θα λέγαμε ότι συνδυάζει αρμονικά χαρούμενα και λυπητερά τραγούδια και παντρεύει πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους ήχους. Είναι ένας δίσκος που παρόλο που δεν έχει συγκεκριμένο στυλ σε κερδίζει γιατί είναι (κατά κάποιο τρόπο) πολυμορφικός. Τι και αν τα κομμάτια είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους από τη στιγμή που και τα 13 είναι υπέροχα. Είναι σα να ακούς ένα πολύ «δυνατό» compilation!

Παλιές συνήθειες

Και οι δυο μουσικοί του δίσκου είχαν ανέκαθεν τη συνήθεια να συνεργάζονται με άλλους καλλιτέχνες. Ο danger mouse υπήρξε εκτός από μέλος των gnarles barkley, παραγωγός σε δίσκους των gorillaz, black keys, beck, rapture, the good the bad and the queen κ.α. Από την άλλη ο Mark Linkous (οι sparklehorse δηλαδή) στο it’s a wondeful life του 2001 απέσπασε συμμετοχές στα φωνητικά από καλλιτέχνες όπως η Nina Person, Tom Waits και Pj Harvey.

Λειτουργικότητα

Το κόλπο για να δουλέψουν σωστά αυτές οι συνεργασίες πιστεύω πως ήταν το να αφήσουν τους καλεσμένους τους να κάνουν αυτό που αυτοί ξέρουν πολύ καλά να κάνουν. Δεν τους έβγαλαν έξω από τα νερά τους, κατά κάποιο τρόπο οι συνθέσεις προσαρμόστηκαν στο στυλ του καθ’ ενός.

Πολυμετοχικότητα

Από το μικρόφωνο περνούν 10 διαφορετικοί ερμηνευτές γνωστών συγκροτημάτων όπως οι Flaming Lips, Super Furry Animals, Strokes, Shins, η τραγουδίστρια των Cardigans, o Black Francis των Pixies αλλά και ο Iggy Pop, η Suzan Vega, ο αναγεννημένος Jason Lyttle (ex-Granddaddy) μέχρι και ο ίδιος ο David Lynch. Με αυτή την all star ομάδα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ μα παρά πολύ για να βγει κακό αποτέλεσμα. Αλλοίμονο, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν από τους δίσκους της χρονιάς!

8.5

Those will burn: Jaykub (Jason Lyttle), little girls (Julian Casablancas), the man who played god (Suzanne Vega), dark night of the soul (David Lynch)