Synch day 1 12 - 6 - 09 part 2

Ο κ. bo(m)bbieR ήδη έγραψε τις πρώτες εντυπώσεις από την πρώτη μέρα του Synch και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Και ναι, το ότι στις 12 το βράδυ είχε ακόμα σαπούνι στις τουαλέτες το πρόσεξα και εγώ και όσο και αν ακούγετε χαζό είναι ενδεικτικό της καλής διοργάνωσης! Ο κόσμος ήταν αρκετός, όσος πρέπει δηλαδή για να είναι καλή η ατμόσφαιρα. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του κόσμου έδειχνε ότι βρίσκονταν εκεί κυρίως για να επιδείξει την super-προσεγμένη-και-καλά-ατημέλητη-εμφάνισή του και παρεμπιπτόντως άκουγε και κάτι τύπους που έπαιζαν μουσική… όχι, δεν τους ήξερε, ούτε τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα αλλά παρείχαν το μουσικό background στην άτυπη εναλλακτική-και-καλά πασαρέλα… Αυτό λοιπόν είχε σαν αποτέλεσμα το κοινό να μην είναι και πολύ θερμό με τους καλλιτέχνες αφού έτσι κι αλλιώς για άλλο λόγο ήρθε… Παρόλα αυτά όσοι ήρθαν για τη μουσική νομίζω το απόλαυσαν μιας και τα συγκροτήματα έπαιξαν όλα πολύ καλά. Οι Friendly Fires μάλλον ήταν η κορύφωση της βραδιάς (τουλάχιστον όσο τους είδα). Στην αρχή βέβαια το κοινό δεν ανταποκρίνονταν (είπαμε, θα χαλούσε το look αν άρχιζαν να χτυπιούνται, άσε τον ιδρώτα που θα εμφανίζονταν με την μορφή ανεπιθύμητων κηλίδων…) αλλά οι βρετανοί είχαν τόση πολύ ενέργεια και κέφι, πραγματικά ασταμάτητοι, που στο τέλος λίγο πολύ όλοι χόρευαν. Μουσικά, τα κομμάτια τους είναι κλάσεις ανώτερα ζωντανά, με τους Talking Heads να δίνουν των ρυθμό και τη βρετανική τους καταγωγή να προσθέτει τις λεπτομέρειες, πραγματικοί χορευτικοί δυναμίτες. Τώρα βέβαια, αν οι Friendly Fires δυσκολεύτηκαν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο, φαντάζεστε πώς τα πήγαν οι Tortoise… διαντίδραση στο μηδέν, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται δεν τους ένοιαζε καθόλου. Άψογο και σχεδόν απόλυτα συμμετρικό στήσιμο, εκπληκτική ακρίβεια στην εκτέλεση των συνθέσεων, νομίζω ότι ικανοποίησαν όσους ήρθαν ειδικά για αυτούς… Από εκεί και πέρα οι Fujiya and Miyagi ήταν πάρα πολύ καλοί, το ίδιο και οι Florence and the Machine. Η αποκάλυψη όμως για εμένα ήταν η Ebony Bones, που ήταν σαρωτική, τόσο δυνατή χορευτική εμφάνιση έχω ξαναδεί μόνο από τους !!!. Μπορεί βέβαια η τέρμα αγγλική προφορά της να δυσκόλευε την επικοινωνία που προσπαθούσε να δημιουργήσει με το κοινό (ειδικά στο σημείο που ζητούσε από τον κόσμο να τραγουδήσουν μία αυτοί που ήταν δεξιά και μία αυτοί που ήταν αριστερά απέτυχε παταγωδώς!) αλλά αυτό τελικά δεν την εμπόδισε καθόλου να πετύχει τον σκοπό της… Α, είπε και την ατάκα της βραδιάς: ‘it is easy to criticize, but it is hard to create’.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, πολύ όμορφα… άντε και του χρόνου με λιγότερη πόζα και περισσότερη μουσική (από τη δική μας πλευρά, όχι των μουσικών…)