λίστες λίστες λίστες

αφού ανεβάσαμε σαν onewillburn τις λίστες ήρθε η ώρα για τις ατομικές μας...(έτσι για να γεμίσουμε λίστες)


Από bombbier:

01. Tom Waits - Bad As Me
02. The Boy - Ηλιοθεραπεία
03. Radiohead - King of the Limbs
04. PJ Harvey - Let England Shake
05. Girls - Father, Son, Holy Ghost
06. Dirty Beaches - Badlands
07. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
08. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
09. Black Lips - Arabia Mountain
10. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
11. James Blake - James Blake
12. Danger Mouse - Rome
13. 2L8 - New Battles Without Honor and Humanity
14. Μανώλης Αγγελάκης - Τι κάνουν οι σκιές την νύχτα;
15. Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο Ελάχιστος Εαυτός
16. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
17. Vivian Girls - Share the Joy
18. Lykke Li - Wounded Rhymes
19. Dum Dum Girls - Only in Dreams
20. Baby Guru - Baby Guru

από worker 11811:

1. The Boy - Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα
2. Gang Gang Dance - Eye Contact
3. Tom Waits - Bad as me
4. PJ Harvey - Let England Shake
5. Dirty Beaches – Badlands
6. Arch & Matheos - Sympathetic Resonance
7. Danger Mouse & Daniele Luppi – Rome
8. Bibio - Mind Bokeh
9. Tyler the Creator - Goblin
10. Puscifer - Conditions of my parole
11. Fleet Foxes - Helplessness Blues
12. Frank Ocean - Nostalgia, ULTRA
13. Glasvegas - EUPHORIC /// HEARTBREAK \\\
14. The Atlas Moth - An Ache for the Distance
15. Nicolas Jaar - Space is only noise.
16. Atlas Sound - Parallax
17. James Blake - James Blake
18. Magdalena Solis – Hesperia
19. Talib Kweli - Gutter Rainbows
20. Jay-Z & Kanye West - Watch the throne

Από music.stalker:

1. The Boy - Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα
2. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
3. PJ Harvey - Let England Shake
4. Washed out – Within and Without
5. Tom Waits – Bad as me
6. Dirty Beaches - Badlands
7. Danger Mouse – Rome
8. James Blake – James Blake
9. M83 - Hurry Up, We're Dreaming
10. The Black Keys – El Camino
11. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
12. Arctic Monkeys – Suck it and see
13. The Roots – undun
14. Glasvegas - EUPHORIC /// HEARTBREAK \\\
15. Wilco - The Whole Love
16. Jay-Z & Kanye West - Watch the throne
17. Lykke Li - Wounded Rhymes
18. Radiohead - King of the Limbs
19. Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο Ελάχιστος Εαυτός
20. Tyler the Creator – Goblin

01. The Boy - Ηλιοθεραπεία/Μαύρο Αίμα

[...]

ο worker είχε γράψει: ας τα πω πιο απλά: δυσκολεύομαι να περιγράψω το δίσκο στο σύνολό του, γιατί είναι ό,τι πιο όμορφο έχω ακούσει εδώ και πολύ, πολύ, πολύ καιρό. Ναι, καλύτερο από τα δύο προηγούμενα του The Boy, και επί της ουσίας καλύτερο από ο,τιδήποτε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Πάρτε για παράδειγμα το 'άνθρωπος': έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ τις 100 ακροάσεις, συνεχίζει να μου προκαλεί την ίδια έκπληξη, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί με τόσο απλό τρόπο να δημιουργεί κάτι τόσο συγκλονιστικό.

να προσθέσω απλά πως πολλοί δίσκοι φέτος με έκαναν να ανατριχιάσω, να σκεφτώ, να νοιώσω, αρκετοί με συντρόφευαν στις σέλιδες βιβλίων, με πολλούς κόλλησα όμως αυτός ο δίσκος ήταν καθηλωτικός από την πρώτη νότα. Χάζευα το κένο όταν τον άκουγα και ένοιωθα να με χτυπάει. Αν και επιμένω πως το Please make me dance είναι έστω και λίγο καλύτερο, το ηλιοθεραπεία ήταν μια από τις καλύτερες μουσικες εμπειρίες που είχα φέτος.

02. Tom Waits - Bad As Me

03. Gang Gang Dance - Eye Contact

04. Pj Harvey - Let England Shake
05. Radiohead - The King of Limps
06. Dirty Beaches - Badlands
07. Girls - Father, Son, Holy Ghost
08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

02. Tom Waits - Bad As Me

[...]

It felt like four in the morning/What sounded like fire works
Turned out to be just what it was/The stars looked like diamonds

Τελικά ότι γυαλίζει πολλές φορές είναι χρυσός. Και αυτός ο δίσκος είναι πέρα για πέρα κλασικός waits. Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτός ο δίσκος θα κάνει κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ να πάρει τους δίσκους αλλά είμαι σίγουρος πως σε όποιους αρέσει ο τομ, εδώ θα βρουν κομμάτια τους, που έχουν αφήσει σε παλιότερους δίσκους. Βρήκα μέσα του χιλιάδες κομμάτια μου, από το λύκειο, την αρχιτεκτονική και κάποια ξενίτια για να φτιάξω μακέτες με το frank wild years, το small change και τον κέρουακ...Εκατοντάδες ώρες παρέα με βιβλία και τον δίσκο στο repeat...

03. Gang Gang Dance - Eye Contact

04. Pj Harvey - Let England Shake
05. Radiohead - The King of Limps
06. Dirty Beaches - Badlands
07. Girls - Father, Son, Holy Ghost
08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

03. Gang Gang Dance - Eye Contact

ξέρω ότι ο worker το λάτρεψε, αν και δεν έκανε πότε ένα ποστ για αυτό...θα περιμένω να γράψει 2 λόγια....
>>>>>>
ε, πως να μην το λατρέψεις! ειδικά αφού άκουσα και τις παλιότερες δουλειές τους, τον εκτίμησα ακόμα περισσότερο. Γιατί βλέπεις την εξέλιξη και την πορεία τους. Η οποία ναι μεν ήταν αργή και βασανιστική αλλά άξιζε τον κόπο. Και καταλαβαίνεις ότι δεν έτυχε απλά να γράψουν κομματάρες που σου κολλάνε με τη μία στο μυαλό, όπως το adult goth και το mindkilla (κυριολεκτικά!) αλλά ότι αυτά προέκυψαν μέσα από μία επίπονη διαδικασία που κράτησε χρόνια. και για μένα αυτό έχει μεγαλύτερη αξία!

04. Pj Harvey - Let England Shake
05. Radiohead - The King of Limps
06. Dirty Beaches - Badlands
07. Girls - Father, Son, Holy Ghost
08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

04. PJ Harvey - Let England Shake

[...]

Δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που ακούω αυτόν το δίσκο ανατριχιάζω. Ποτέ δεν ήμουν φαν της pj και βρίσκω τώρα πως τα πράγματα που με ενοχλούσαν σε αυτό το δίσκο γίνονται πλεονεκτήματα. Όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο περισσότερο βρίσκω μέσα του την σύγχρονη αγγλία. Έστω κι αν αρχικά ελέω radiohead δεν πήρε πολλές ακροάσεις, τελικά κατάφερε να τους περάσει γιατί απλά όταν μπλέκεσαι μαζί του γίνεσαι ένα. Ανατριχιαστικός δίσκος.

05. Radiohead - The King of Limps
06. Dirty Beaches - Badlands
07. Girls - Father, Son, Holy Ghost
08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

05. Radiohead -The King of Limbs

Είχα τόσο καιρό να περιμένω έτσι για ένα δίσκο. Είχα τόσο καιρό να δω να γίνεται τέτοιος χαμός την ημέρα που θα έβγαινε (εγώ να περιμένω ατέλειωτες ουρές σε πολεοδομία - εφορία να μην τον έχω ακούσει και να διαβάζω σε twitter και fb τρελαμένο κόσμο). Είχα καιρό να ακούσω ένα δίσκο και να μου σκάσουν στο μυαλό χιλιάδες εικόνες από το πρώτο άκουσμα (ειδικότερα τα τέσσερα πρώτα τραγούδια).

Γιατί στο 05 τότε κι όχι στο 01...;;;Δύσκολο να πω(από το 7-2 για μένα όποια σειρά και να βάζαμε θα ήταν το ίδιο...ή σχεδόν το ίδιο)

...αλλά στο νο01 είναι πραγματικά ο καλύτερος δίσκος που άκουσα φέτος....

07. Dirty Beaches - Badlands
07. Girls - Father, Son, Holy Ghost
08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

06. Dirty Beaches – Badlands

[...] Το τελικό αποτέλεσμα δημιουργεί μια τζαρμουσιακή αίσθηση ασπρόμαυρου κακοτυπομένου φίλμ γυρισμένο σε μίλια δρόμων με ένα αυτοκίνητο σαν του κερουακ στο βιβλίο "ο δρόμος". Κολλάει στο ipod και σε στοιχειώνει. Από τα πιο πολυπαιγμένα άλμπουμ του ιποντ μου..

07. Girls - Father, Son, Holy Ghost
08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

07. Girls - Father, Son, Holy Ghost

αυτό που είχα γράψει τότες είναι ακριβώς η αίσθηση που μου έχει αφήσει ο δίσκος:
[...]είναι πράγματι ένας παλιομοδίτικος δίσκος, όχι επιτηδευμένα αλλά γιατί αυτό γνωρίζει να κάνει καλύτερα ο owens..Αξίζει προσοχής..είναι σαν να γυρνά κάποιος το νοτινγκ χιλ αλλά στη νέα υορκη με τon Hugh Laurie σαν William Thacker...xmm αυτό.

08. Danger Mouse&Daniel Luppi - Rome
09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

Charlotte Gainsbourge - Stage Whispers

Charlotte Gainsbourge Stage WHispers (Because Music, 2011)

Η Charlotte Gainsbourge, πέρα από το να είναι η κόρη του Serge, με τον οποίο ηχογράφησε το προβοκατόρικο lemon incest στις αρχές του '80, έχει καταφέρει να καθιερωθεί και μέσα από τις δικές της καλλιτεχνικές αναζητήσεις· κυρίως ως ηθοποιός (βλέπε antichrist, melancholia κτλ) αλλά και ως τραγουδίστρια. Έχει κυκλοφορήσει δύο δίσκους μέχρι τώρα: το 5:55 σε συνεργασία με τον Jarvis Cocker και σε παραγωγή των Air, το οποίο ήταν συμπαθητικό, και το IRM σε συνεργασία με τον Beck, που ήταν πολύ δυνατό. Το Stage Whisper δεν είναι ακριβώς καινούργιος δίσκος. Είναι κομμάτια που περίσσεψαν από το IRM στο πρώτο cd, και μία ζωντανή ηχογράφηση στο δεύτερο. Όσο αφορά στα 'νέα' κομμάτια, μόνο για περισσεύματα δεν μοιάζουν. Κάπου ανάμεσα στην electro pop και μερικές πιο 'κλασσικές' αναφορές, περιέχει ορισμένα πιο upbeat κομμάτια, όπως το All the rain (ε, το 'upbeat' ίσως είναι λίγο τραβηγμένο...) και το Paradisco που τα πάνε μία χαρά, με την φωνή της να κάνει όμορφη αντίθεση με το background, αλλά και πολύ όμορφες 'μπαλάντες' (όχι κατά το 'χρυσές μπαλάντες' περισσότερο κατά το 'οι μπαλάντες του Dylan') όπως το Memoir που φέρνει στο μυαλό Suzanne Vega με λίγο πιο πειραγμένους στίχους: "... I remember you undressing as I set myself on fire...", για κάποιο λόγο αυτός ο στίχος μου καρφώθηκε στο μυαλό από την πρώτη φορά που τον άκουσα. Όπως και να 'χει, και τα 8 κομμάτια δεν πρόκειται να τα βαρεθείς εύκολα.
Αλλά η αληθινή αποκάλυψη είναι το live, και κυρίως τα κομμάτια από τον πρώτο δίσκο. Ο λίγο soft/ξενέρωτος χαρακτήρας που έχουν στις studio εκτελέσεις (ελέω air φαντάζομαι...) έχει υποστεί εδώ ένα - κυρίως ηλεκτρικό - ρετουσάρισμα, που απελευθερώνει από μέσα τους μία δυναμική που δεν μπορούσες να την φανταστείς. Για παράδειγμα το Set yourself on Fire (so take these matches off of me and set yourself on fire - ο Jarvis αφιερώνει) με το αλά phantom of the opera ριφ, και το Τhe operation με το μπάσο ανεβασμένο και τον κιθαριστικό ρυθμό (που παρεμπιπτόντως μου θυμίζει λίγο Γιοκαρίνη!) είναι και τα δύο από τα highlights. Αντίστοιχα όμορφες και ενεργητικές και οι εκτελέσεις των Af607105 και The Song That We Sing (που θα μπορούσε να είχε γίνει χιτάκι). Εξίσου καλά και τα κομμάτια από το IRM, αλλά αυτά ήταν καλά και στο δίσκο, οπότε η έκπληξη είναι μικρότερη. Το Heaven Can Wait πάντως μάλλον ξεχωρίζει λίγο από τα υπόλοιπα του IRM. Α, έχει και μία διασκευή στο Just like a woman. Αυτά. Άντε και περιμένουμε ένα καινούργιο δίσκο.

8.5

Those will burn: Paradisco, Set Yourself on Fire, The Operation

08. Danger Mouse&Daniele Luppi - Rome

Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί τελικά ποτέ δεν γράψαμε τις σκέψεις μας για αυτόν τον δίσκο. Και norah jones και jack white και 15 κομματάρες. Ακόμα και τώρα, μου είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω αυτόν τον δίσκο. Για αυτό.
Ο δίσκος, εμπνευσμένος από τα σπαγγετι γουεστερν (τα οποία και δεν έχω δει ποτέ) έχει την λυρικότητα του dangermouse. Έχει μέσα σινεματικές μελωδίες αλλά ποτέ δεν θυμίζει σουντρακ. Είναι δίσκος αργός. Ήσυχος. Γλυκός. Δεν είναι δίσκος πολής. Κι όταν μερικές φορές θυμίζει δύση, τότε γίνεται ακόμα καλύτερος..


09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance
10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

09. Arch/Matheos - Sympathetic Resonance

Μέταλ δίσκος στο τοπ τεν....ohh weah...o worker έγραψε πριν λίγες μέρες:


[...]Το Sympathetic Resonance, σαν σωστός progressive δίσκος, δεν σου χαρίζεται με την πρώτη. Θέλει μερικές ακροάσεις για να μπεις στο κλίμα του. Αλλά όταν αυτό γίνει, όλα είναι μία χαρά. Και ευτυχώς έχουμε να κάνουμε με σοβαρούς μουσικούς, οπότε ο δίσκος, αν και κλείνει το μάτι στο παρελθόν, πατάει γερά στο παρόν και ακούγεται όσο σύγχρονος χρειάζεται. Το βάρος βέβαια πέφτει στον Matheos, που προσφέρει 6 progressive συνθέσεις, με διάρκεια από 5:30 έως 14 λεπτά. Δαιδαλώδεις, πολύπλοκες και με πολύ πιο μεταλλικό χαρακτήρα από αυτόν που είχαν οι ώριμες δουλειές των Fates, (το κλείσιμο του ματιού στο παρελθόν που λέγαμε) αλλά ταυτόχρονα να δείχνουν ότι δεν αγνοούν καθόλου τον τρόπο με το οποίο εξελίχθηκε η μουσική.

10. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP
11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

10. Acid Baby Jesus - Acid BAby Jesus LP

[...]Μπήκαμε στην 10αδα, με ένα δίσκο που τον άκουσα, τώρα στα τελειώματα του χρόνου και με ξετίναξε. Τα παιδιά παίζουν απίστευτη μουσική με δύναμη και πάθος. Δυναμικά και όμορφα κομμάτια με lofi υπόγεια αισθητική...50'ς, 60'ς και ολίγον από 70'ς σε πολλά γκάζια κάνουν τους nmeφτιαχμένους νεοgarage τύπους να μοιάζουν λίγοι...και χωρίς φανφάρες ε!

11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων
12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

11. Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις Άλυτων Θεμάτων

[...]

Πολλά βήματα μπροστά από την προηγούμενη προσπάθεια για έναν μουσικό ο οποίος καταφέρνει να γράψει σε πολλάπλα μουσικά επίπεδα διαβαθμίσεις συναισθηματικές, εικόνες και αγωνίες. Είναι ένας σύγχρονος ελληνικός δίσκος. Μπολιασμένος με την ικανότητα να σε κολλάει. Να στριφογυρίζει στο μυαλό σου και να σε γεμίζει με εικόνες. Τον λιώνω ακόμα γιατί μου θυμίζει πολλά και τίποτα. Καταπληκτικός.

12. Bibio - Mind Bokeh
13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

12. Bibio - Mind Bokeh

Το Mind Bokeh είναι από αυτούς τους δίσκους που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ‘διακριτικούς’. Με άλλα λόγια, ένας από τους δίσκους που δεν σε εντυπωσιάζουν εύκολα, δεν σου καρφώνονται στο μυαλό και που στις σημερινές ταχύτητες με τις οποίες ακούμε μουσική είναι πολύ πιθανό να τον ακούσεις μία φορά και να μην τον ξαναπιάσεις. Αν όμως δεν το ξεχάσεις τελείως, τότε θα αρχίσει να επανέρχεται όλο και πιο συχνά στο playlist σου, και στο τέλος θα καταλήξεις να τον ακούς συνέχεια. Η αξία του βρίσκεται μάλλον στην λεπτομέρεια, σε όλα εκείνα το στοιχεία που δεν τα προσέχεις στην αρχή αλλά τα ανακαλύπτεις σιγά σιγά και με υπομονή. Και σε αυτόν τον τομέα, είναι ό,τι καλύτερο βγήκε φέτος.

13. Tyler the Creator - Goblin
14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

13. Tyler the Creator - Goblin

Πίσω από τους ακραία προκλητικούς στίχους, την αιρετική συμπεριφορά και το hype που τους περιστοίχισε σχεδόν άμεσα, οι odd future και ο tyler αποτελούν μία νέα ανάσα για το hip hop. Μπορεί όλα τα υπόλοιπα να την υποσκιάζουν, αλλά μία μικρή μουσική ιδιοφυΐα μοιάζει να ανατέλλει. Με το Yonkers, το καλύτερο ίσως κομμάτι για φέτος, να είναι η αιχμή του δόρατος, το Goblin περιλαμβάνει 73 λεπτά σκληρού, και με έναν καινούργιο τρόπο μινιμαλιστικού hip hop, που από τη στιγμή που ξεπεράσεις το σοκ ή τον εκνευρισμό που μπορεί να προκαλέσουν οι στίχοι, είναι απολαυστικό.

14. Black Lips - Arabia Mountain
15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

14. Black Lips - Arabia Mountain

Φαντάζομαι την φάτσα του όταν του είπαν ότι θα πρέπει να συνεργαστεί με κάποιους άπλυτους πλακατζίδες με τίγκα τα γκάζια στη μουσική..εκείνος γυαλισμένος από πάνω μέχρι κάτω έχει συνηθίσει εν μέρη να παίρνει τη βρωμική πέτρα και να την παραδίδει σε πολλές περιπτώσεις γυαλισμένη και όμορφη...φανερώνοντας όλες τις μικρές ανωμαλίες που την κάνουν μοναδική. Μη τα ρίχνουμε όμως όλα στον μαρκ, τα παληκάρια έφτιαξαν ένα καταπληκτικό δίσκο που προσωπικά νοιώθω να με ακολουθεί από τα μακρινά 80's..Είναι τόσο όμορφα κοινός, τόσο απλός που μπορείς να τον ακολουθήσεις εύκολα από την αρχή και να τον αγαπήσεις με τη μία [...]

15. Puscifer - Conditions of my parole
16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus LP

Acid Baby Jesus Acid Baby Jesus LP (Slovenly, 2011)

Τους είδα ένα βράδυ σ' ένα υπόγειο παίζοντας πριν τους crash normal και μου είχε κάνει εντύπωση ότι ήταν σούπερ (για ένα άγνωστο για μένα γκρουπ). Βρώμικος ήχος και πολύ δύναμη και κέφι. Τότε έδιναν μια κασέτα, την οποία και δεν πρόλαβα να αγοράσω...Πλάκα έχει λέω...γουστάρει ο κόσμος...Όταν βρήκα και άκουσα την κασέτα κατάλαβα τι παίζει. Μπόμπα..όπως μπόμπα είναι και τα δύο 7'' που ακολούθησαν πριν βγεί το LP...
Έλα όμως που όταν μπαίνει αυτός ο δίσκος χάνεις τη μπάλα. Το tomboy είναι κομμάτι που δεν θα έλειπε από τον πρώτο δίσκο των Horrors (ίσως και καλύτερο από το count in fives). Τρομερό ριφ, τύμπανα ρυθμικά και μια φωνή από τα πιο βρώμικα υπόγεια...Απίστευτο..
Ο δίσκος είναι ένα μείγμα καλού lo-fi garage και ατόφιας punk διάθεσης. Κανένα κομμάτι δεν υστερεί, και είναι τόσο καλοδουλεμένα που νοιώθεις κάθε νότα, κάθε στακάτη μελωδία.
To Mesmerized θυμίζει black lips στα καλύτερα τους και ο ήχος από το ντέφι ή από μαράκες ή από δεν-ξέρω-γω-τι είναι μαγευτικός...το ίδιο και στο "Why Aren't You Laughing Now?" όπου έχουν μια 50'ς νοσταλγική διάθεση η οποία στο ρεφραιν γίνεται κολλητική.

Από τα αγαπημένα μου το "Tooth To Toe", είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως απλοί μα ρεαλιστικοί στίχοι, βρισκόμενοι μέσα σε μια μελωδία, μπορούν να δώσουν σημάδια ξενοιασιάς κι όχι μαυρίλας:...ακόμα κι αν πρέπει να βρεις φράγκα για το νοίκι...

Στο Homo Sapiens τα βαριά μπλουζ ριφς, οι γμηστερές κιθάρες στο βάθος και η cramps αισθητική φτιάχνουν ένα κομμάτι βγαλμένο από εφιάλτες. Καθηλωτικό.

Μόνο εμένα μου φαίνεται πως ο nobunny θα ήθελε πολύ να είχε γράψει το I'm A Baby;;;

Είναι δίσκαρος. Χωρίς αμφιβολία τα παιδιά το έχουν. Γράφουν όμορφη μουσική και τουλάχιστον εμένα το αηποντι έχει κολλήσει στο repeat...

9.1

Those will burn: Tomboy, Μesmerized, Tooth To Toe

υγ: μακάρι να έφερναν τους black lips για μια συναυλιάρα οι 2 τους στην ελλάδα...από όσο είδα βολτάρουν μαζί στην ευρώπη...

15. Puscifer - Conditions of my parole

[...]Απλά το conditions of my parole είναι ένας δίσκος που έγινε χωρίς κανένα άγχος και μάλλον χωρίς να προσπαθεί να είναι κάτι συγκεκριμένο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε και πρόχειρα. Αντιθέτως οι συνθέσεις είναι όλες ιδιαίτερα προσεγμένες, τα ηχοτοπία που δημιουργούν οι διάφοροι μουσικοί που συμμετέχουν είναι όλα όμορφα και μετρημένα. Και έτσι απλά και από το πουθενά, προκύπτει ένας πολύ όμορφος και προσεγμένος δίσκος. Πάντα τέτοια!

16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis
17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

When you grow up your heart dies

Τον ζηλεύω τον the boy. Για την ακρίβεια ζηλεύω την παραγωγικότητά του. Πρίν καλά καλά χωνέψουμε την ηλιοθεραπεία, μας σερβίρει καινούργιο δίσκο. Από την θεατρική παράσταση Luv, της ομάδας Square Team. Το κατεβάζετε δωρεάν εδώ.

Arch / Matheos - Sympathetic Resonance

Arch/Matheos Sympathetic Resonance (Metal Blade, 2011)

Διάβασα πρόσφατα τα δύο πρώτα βιβλία από την Τριλογία της Μασσαλίας του Ζαν-Κλωντ Ιζζό. (το μαύρο τραγούδι της μασσαλίας και το τσούρμο – μόλις τελειώσω με τον murakami, θα διαβάσω και το τρίτο, αλλά μάλλον θα πάρει λίγο καιρό…). Και στα δύο βιβλία ο ήρωας (μπάτσος στο πρώτο, πρώην μπάτσος στο δεύτερο) καθοδηγείτε στις πράξεις του από μία νοσταλγία για την εφηβεία του· τους ανθρώπους και τα γεγονότα του τη σημάδεψαν. Στο μαύρο τραγούδι όταν μαθαίνει για τη δολοφονία ενός εφηβικού φίλου του, απλά ξέρει ότι πρέπει να ψάξει να βρει τι συνέβη. Όταν και ο δεύτερος φίλος της παρέας δολοφονείται και η εφηβική του αγάπη εξαφανίζεται το θέμα είναι πλέον μονόδρομος. Στο τσούρμο, αντίστοιχα ξεκινάει η περιπέτειά του όταν αποφασίζει να βοηθήσει μία ξαδέρφη του με την οποία μεγάλωσαν μαζί. Ο Φαμπιό έλκετε από κάποια αόρατη δύναμη στα γεγονότα που σχετίζονται με την εφηβική του ζωή χωρίς να μπορεί να ελέγξει την έλξη αυτή κινδυνεύοντας να καταστραφεί (τελικά απλά φεύγει από την αστυνομία, not bad…). Ένα μεγάλο μέρος και των δύο βιβλίων κατακλύζεται από τις αναμνήσεις του ήρωα, που παρεμπιπτόντως δεν βοηθάνε και ιδιαίτερα την εξέλιξη της πλοκής. Ε, λοιπόν, αυτό το μοτίβο της ακαταμάχητης έλξης που ασκούν οι αναμνήσεις των εφηβικών χρόνων μου αρέσει πολύ, ή καλύτερα, πιστεύω ότι για μερικούς ανθρώπους, πχ εγώ, η έλξη αυτή είναι κάτι απόλυτα υπαρκτό. Έτσι λοιπόν, όταν διάβασα ότι κυκλοφόρησε καινούργιος δίσκος συνεργασίας του John Arch και του Jim Matheos, ήξερα ότι έπρεπε να γράψω για αυτόν, χωρίς καν να ξέρω τι ακριβώς παίζουν σε αυτό το δίσκο. Ο Matheos ήταν ο ιθύνον νους των Fates Warning, o Arch ο πρώτος τραγουδιστής τους. Οι Fates Warning ήταν αμερικάνικο συγκρότημα που στη αρχή της ζωής του έπαιζε power metal. Εξελίχτηκαν όμως πολύ γρήγορα, άλλαξαν τραγουδιστή, κάπου στην πορεία βρήκαν έναν από τους καλύτερους drummers που έχω ακούσει και μεταλλάχτηκαν σε ένα υπέροχο progressive σχήμα, από αυτά που δίνουν βάση στις συνθέσεις και όχι στη αυνανιστική επίδειξη δεξιοτήτων που πολύ συχνά συνδέεται με το είδος. Μετά από αρκετούς όμορφους δίσκους ξέφυγαν και από το progressive, έφτιαξαν έναν απίστευτο δίσκο (a pleasant shade of grey) και μερικούς πολύ όμορφους δίσκους μετά μπήκαν στον πάγο. Σε όλα αυτά λοιπόν, προσθέτουμε ότι ήταν από τους μουσικούς ήρωες της εφηβείας μου. Οι δίσκοι βέβαια στους οποίους τραγουδούσε ο Arch βγήκαν πολύ πριν εγώ αρχίσω να ασχολούμαι με τη μουσική, αλλά τότε ακούγαμε τους παλιούς δίσκους με την ίδια συχνότητα που ακούγαμε τους καινούργιους. Θεωρητικά, θα έπρεπε να μου φανεί λίγο ύποπτο που ο κύριος Matheos αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην αρχή της μουσικής του ζωής· έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε. Στην πραγματικότητα δεν με απασχόλησε καθόλου, και ρίχτηκα στην ακρόαση του δίσκου. Αλλά σε αντίθεση με τον Φαμπιό που παραλίγο να πληρώσει τη νοσταλγία του με το τομάρι του (δις, και φαντάζομαι τρις) ενώ στην πορεία έφαγε και αρκετό ξύλο, εγώ ανταμείφτηκα για την δικιά μου. Το Sympathetic Resonance, σαν σωστός progressive δίσκος, δεν σου χαρίζεται με την πρώτη. Θέλει μερικές ακροάσεις για να μπεις στο κλίμα του. Αλλά όταν αυτό γίνει, όλα είναι μία χαρά. Και ευτυχώς έχουμε να κάνουμε με σοβαρούς μουσικούς, οπότε ο δίσκος, αν και κλείνει το μάτι στο παρελθόν, πατάει γερά στο παρόν και ακούγεται όσο σύγχρονος χρειάζεται. Το βάρος βέβαια πέφτει στον Matheos, που προσφέρει 6 progressive συνθέσεις, με διάρκεια από 5:30 έως 14 λεπτά. Δαιδαλώδεις, πολύπλοκες και με πολύ πιο μεταλλικό χαρακτήρα από αυτόν που είχαν οι ώριμες δουλειές των Fates, (το κλείσιμο του ματιού στο παρελθόν που λέγαμε) αλλά ταυτόχρονα να δείχνουν ότι δεν αγνοούν καθόλου τον τρόπο με το οποίο εξελίχθηκε η μουσική. Από την άλλη ο Arch προσθέτει το δικό του χρώμα: Ο τρόπος που τραγουδάει είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός, θα έλεγα συνεχής και οργανικός. Παρόλο που οι λέξεις είναι ξεκάθαρες, δημιουργεί την αίσθηση ότι πρόκειται για μία συνεχόμενη εκφορά, σαν η μία λέξη να μπαίνει μέσα στην άλλη δημιουργώντας ένα ενιαίο αποτέλεσμα. Και τελικά, ο δίσκος ξεπερνάει τη νοσταλγία και αποκτάει μία καθαρά δική του υπόσταση. Και μου χαρίζει ένα χαζό χαμόγελο κάθε φορά που τον ακούω.

8.9

Those will burn: Midnight Serenade, On the Fence, Any Given Day (Strangers Like Me).

16. Chelsea Wolfe - Apokalypsis

Το ότι δεν έκανα ένα ξεχωριστό ποστ για αυτόν τον καταπληκτικό δίσκο είναι γιατί απλά δεν ήξερα τι να πω. Με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή που τον άκουσα και κάθε κομμάτι είναι σα να ακούω τους salem και τους cure μαζί. Φοβερές κλειστοφοβικές μελωδίες, μια καταπληκτική φωνή και ένας δίσκος να λιώνει στο πικαπ...πολλές νύχτες παρέα, με βιβλία και λίγο αλκοολ. Η chelsea wolfe ήταν εκεί ουρλιάζοντας και φτύνοντας μπασογραμμές, κιθάρες και τύμπανα. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως έπρεπε να είναι πολύ πιο πάνω...

17. Fleet Foxes - Helplessness Blues
18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

17. Fleet Foxes - Helplessness Blues

[...]Δεν υπάρχουν τραγούδια όπως τα Winter Wheel Hymnal και My Protector που να σου καρφωθούν με τη μελωδία τους κατευθείαν στο μυαλό. Τα πράγματα είναι πιο διακριτικά ενώ η φωνή του Pecknold υπερισχύει ξεκάθαρα όλων των υπόλοιπον στοιχείων. Αλλά ταυτόχρονα η ποιότητα των συνθέσεων γίνεται όλο και καλύτερη, οι λεπτομέρειες είναι προσεγμένες και ο δίσκος καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ενιαίο σύνολο το οποίο μέσα απο τη μελαγχολία και την απόγνωσή του ξεπροβάλει τελικά όμορφο. After all is said and done I feel the same. All that I hoped would change within me stayed…

18. James Blake - James Blake
19. Glasvegas - EUPHORIC ///HEARTBREAK\\\
20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

NOT YOUR ORDINARY REVIEW

The Black Keys El Camino (Nonesuch; 2011)

NOT YOUR ORDINARY REVIEW
Τα φράγκα, τα κλισέ και ο πόλεμος των genres..

Σκέφτηκα να βάλλω έναν υπέρτιτλο για να φανεί λίγο πιο ενδιαφέρον το ποστ, αλλά στην πραγματικότητα θα μπορούσε να έχει έναν μόνο τίτλο: ‘Ε και;
Διάβασα σήμερα το review για το el camino των the black keys στο pitchfork, -από αυτά που αναλύουν τους στίχους του δίσκου και βγάζουν συμπεράσματα για την εξέλιξη του γκρουπ και την γενικότερη θεώρηση της μουσικής- που γενικά μου αρέσουν… Αλλά εδώ έχουμε άλλη μια κλασσική περίπτωση, όπου ένα γκρουπ που αποθεώθηκε ως indie διαμαντάκι, αντιμετωπίζεται πλέον ως mainstream και υποταγμένο στην μουσική βιομηχανία και το κέρδος… Είχα στο μυαλό μου να γράψω και εγώ ένα φτωχό review γιαυτό, γιατί παίζει συνέχεια τελευταία στο winamp μου, και έτσι σκέφτηκα ότι τελικά τα reviews δεν έχουν ιδιαίτερη αξία πέρα από αυτόν που τα συντάσσει… Στην τελική αυτό είναι και το γαμάτο με την κριτική, καθένας κάνει την δική του… Προσωπικά λοιπόν, ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα, συμπληρώνοντας ευχάριστα τις άλλες ασχολίες μου, όπως να γράφω αυτό το κείμενο. Δεν ξέρω αν θα τον ακούω σε ένα ή σε δέκα χρόνια από τώρα, αν θα πάει την ιστορία της μουσικής ένα βήμα πιο πέρα ή αν όσοι εμπλέκονται με αυτόν θα βγάλουν ένα κάρο λεφτά. Και δεν με απασχολεί να το μάθω άμεσα, για τώρα μου αρκεί που ακούω λίγη μουσικούλα που μου αρέσει. Παράλληλα σκεφτόμουν την όλη ιστορία με τα genres, τα tags στην μουσική και την δημιουργία γενικότερα. Ίσως αυτό που έχει σημασία είναι αν κάτι σε εκφράζει ή σου προσφέρει κάτι την στιγμή που το κάνεις,-ίσως και όχι…
Και επειδή αυτό το ποστ έγινε πολύ προσωπικό, θα πω και κάτι άλλο. Στο πνεύμα της ηλιθιότητας και της νωχελικότητας που με διακρίνει, έχω «συντάξει» πλήθος «θεωριών» και μανιφέστο για διάφορα θέματα που με αποσχολούν, κυρίως για να γελάμε με τους φίλους μου. –κάποια στιγμή πρέπει να τα εκδώσω, για να βγάλω και εγώ κανένα φράγκο- Anyway, αυτό με την μεγαλύτερη απήχηση, θα μπορούσε να έχει σαν τίτλο: το μπιτσόμπαρο. Λέει λοιπόν χοντρικά, αυτή η μεγάλη θεωρία, ότι όταν (χρονικό) αποτύχω ως αρχιτέκτονας θα πάω σε μια παραλία να ανοίξω ένα μπιτσόμπαρο, (παλιά έλεγα αγρότης, -πίσω στην χειρονακτική εργασία, πρωτογενής τομέας κ.α. αλλά μετά από προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα, η εμπορία αλκοόλ θεωρήθηκε πιο ρεαλιστική). Θα έχουμε φθηνή μπύρα, ωραία μουσική και γενικά απλώς θα περνάμε την ώρα μας… Μάλλον η αποφυγή της πραγματικότητας ελκύει πολλούς...

PS1: Περιμένοντας τη νέα φαινομενολογία… αυτός ο heidigger μας έχει καταστρέψει…
PS2: Όπως έχει πει και ένας μεγάλος: «η ζωή είναι μικρή και ενδεχομένως μία»
Keep it real, yo

8.5

Those will burn: Little Black Submarines, Lonely Boy, Run Right Back

18. James Blake - James Blake

[...]κι όπως πολύ εύστοχα γράφτηκε στο AllGone: Ο Blake έχει ένα μόνιμο “κόμπο” στο λαιμό αλλά αυτό, φαντάζομαι ότι κάνει το album του, τόσο μουδιαστικά ενδιαφέρον. Ακούγοντάς το, θες να σιωπήσεις. Όχι μόνο εσύ αλλά και ό,τι παράγει θόρυβο στο περιβάλλον.

19. Glasvegas - EUPHORIC /// HEARTBREAK \\\

[...]Ότι αυτό το overdose ζάχαρης σου είναι απαραίτητο και οι glasvegas το ικανοποιούν γιατί περιέχουν 100% καθαρή ζάχαρη, χωρίς υποκατάστατα, φρουκτόζη και σερβιτόλη. Ότι είναι το ίδιο συναίσθημα που σου προκαλούν οι ταινίες της Sofia Coppola. Ότι δεν σε ενοχλεί η αφέλειά τους με το ίδιο τρόπο που δεν σε ενοχλεί να ακούς την ronie spector να τραγουδάει "the best part of breaking up is when we're making up...". Ότι οι Glasvegas προσεγγίζουν την pop πολύ κοντά στην απόλυτη μορφή της. Απαντώντας στην κορυφαία ατάκα του bo(m)bbieR στο twitter "πειράζει που μου αρέσουν οι glasvegas???": μόνο αν έχεις πρόβλημα με το ζάχαρό σου, αλλά πιστεύω ότι δεν έχουμε μεγαλώσει και τόσο πια...

20. Talib Kweli - Gutter Rainbows

Σίγουρα δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα ένας χιπχοπ δίσκος. Αρκετά καλοί στίχοι (ας έλειπαν τα Mr. International και Ain't Waiting) με δυνατές μεταφορές και σφιχτά νεο σουλ μπιτς. Μπήκε από σπόντα στην 20άδα αλλά νομίζω ότι τελικά του αξίζει να ακουστεί.