Baby Guru - Pieces

Baby Guru Pieces (Inner Ear, 2012)

Οι Baby Guru είναι καλώς ή κακώς από τα πιο 'hot' ονόματα της ελληνικής σκηνής. Τέτοιες περιπτώσεις συνήθως συνοδεύονται από διάφορες υπερβολές του εγχώριου μουσικού τύπου. Για αυτόν το λόγο μάλλον, τον πρώτο δίσκο τους τον είχα προσπεράσει. Αυτή τη φορά όμως με τον δεύτερο δίσκο τους, Pieces, είπα να κάτσω να ασχοληθώ λίγο. Χαμένος πάντως δεν βγήκα.
Το Pieces λοιπόν είναι ένα ταξίδι στα '60ς. Η βάση είναι το kraut rock, οι Can και οι Neu!. Πάνω σε αυτή περνάνε οι κιθάρες του Hendrix, οι Doors και ο Jim Morrison, καμουφλαρισμένοι Beatles, και φυσικά πολύ καλειδοσκοπική ψυχεδέλεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει πάντα μία λεπτή γραμμή που χωρίζει τη στείρα επανάληψη από τη φρέσκια ματιά. Οι Baby Guru κινούνται σχεδόν συνέχεια ακριβώς πάνω σε αυτή τη γραμμή: Από τη μία θα μπορούσες πολύ εύκολα να πιστέψεις ότι ακούς ένα δίσκο που πράγματι βγήκε στα 60ς, άντε αρχές 70ς· Από την άλλη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κάθε κομμάτι καταφέρνουν να περνάνε κάποια ψήγματα παρόντος που το σώζουν την τελευταία στιγμή.
Το δυνατό τους χαρτί είναι οι υπνωτικοί ρυθμοί, με το μπάσο να καθοδηγεί, που καταφέρνουν να δημιουργήσουν υπέροχα κομμάτια όπως τα Say Say, Amaye, Dolomite Jolity, και Children. Αν μάλιστα μπορέσεις να αποδεχτείς το γεγονός ότι δεν οδηγούν πουθενά, τελειώνουν έτσι όπως άρχισαν, χωρίς κατάληξη ή τέλος πάντων μία κάποια λύση (είπαμε, kraut rock είναι η βάση) τότε η απόλαυση είναι σίγουρη. Εγώ, θα μπορούσα να φανταστώ τα συγκεκριμένα κομμάτια και χωρίς καθόλου φωνητικά, ίσως και να τα προτιμούσα έτσι. Από την άλλη κομμάτια όπως το The Things You Do που θυμίζει εκνευριστικά Belle and Sebastian, το For Trish και το Last Summer που διαφοροποιούνται λίγο (και κατά μία έννοια πλησιάζουν περισσότερο τη δομή κλασσικού τραγουδιού) εμένα τουλάχιστον με άφησαν αδιάφορο. Προτιμάω να περνάω κατευθείαν από το Children (άντε, από το Letter Reprise) στο Cyclamen Persicum χωρίς να χρειαστεί να 'ξυπνήσω' ώστε αυτό που θα με βγάλει από την ρυθμική 'ύπνωση' να είναι το απότομο τέλος του υπέροχου Bog (τις 2-3 πρώτες φορές αναγκάζεσαι να κοιτάξεις γιατί σταμάτησε η μουσική - τελειώνει στο σημείο που πιστεύεις ότι χρειάζεται 3-4 λεπτά ακόμα για να ολοκληρωθεί). Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το εγχείρημα είναι πολύ πετυχημένο. Μπορεί να συγκριθεί άνετα για παράδειγμα με τον τελευταίο δίσκο των Tame Impala που υποτίθεται ότι κινούνται στην ίδια περιοχή και σε σημεία να υπερισχύσει (χωρίς βέβαια να έχει ένα δυνατό single σαν το Elephant). Τα περισσότερα κομμάτια θα άντεχαν μερικά λεπτά ανάπτυξης ακόμα (χωρίς να χάσουν την kraut ποιότητά τους) αλλά δεν πειράζει, και το ημιτελές έχει τη δικιά του γοητεία.
_

8.1

Those will burn: Say say, Amaye, Dolomite Jolity, Children, Bog

Pieces by Baby Guru