Monday, June 8, 2009

Διάφανα Κρίνα


...έτσι και χωρίς πολλά τα διάφανα κρίνα διαλύθηκαν με 8 δίσκους + singles και πολλές συμμετοχές σε συλλογές. Η ιστορία τους εδώ δεν έχει θέση, διότι έχει γραφτεί από τους ίδιους στο site τους όμορφα και με λεπτομέρειες. Τι έχει θέση άραγε εδώ; Δεν ξέρω.... Θυμάμαι να πηγαίνω στο φροντιστήριο και μέσα σε ένα πηγμένο λεωφορείο να προσπαθώ να ακούσω σε ένα κακοφτιαγμένο γουόκμαν το "έγινε η απώλεια συνήθεια μας" (1996) και το "κάτι σαράβαλες καρδιές" (1998). Μπάμ! Ήταν ροκ?Ήταν new wave ή "gothic"?Ήταν κλεμμένες μελωδίες από Tindesticks όπως κάποιοι φίλοι μας πείραζαν?? Ποιός νοιαζόταν και ποιός νοιάζεται...Ήταν κομματάρες που μια σε τεντώναν και μια σε χαλαρώναν, μια σε χτυπούσαν και μια σε άφηναν χαμμένο...Η φωνή....Τι φωνή; Τραγουδια συναισθηματικά, για στοιχειωμένες αγάπες, ήρωες ξεχασμένους, ποτό, πολύ ποτό και ποίηση....πολύ ποίηση.2000 και αγοράζω τον προάγγελο του "ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές", "είναι που όλα ήρθαν αργά" περιμένοντας αυτό το ταρακούνημα, και ήρθε, ήρθε μαζί με ξωτικά, με αστρόσκονες,βοτάνια. Στο "ευωδιάζουν..." υπάρχει αλλαγή. Το νοιώθεις. Νοιώθοντας πιο σίγουροι με την μουσική τους μπαίνουν σε πιό post μονοπάτια με τους GSYBE! να γυροφέρνουν τις μουσικές τους. Κι όμως, παρά την μουσική αλλαγή, ο παντελής κι ο Θάνος ήταν εκεί...πιστοί σε όλα τους...πιο ντροπαλοί (σα το παιδάκι στο εξώφυλλο) με τον μπουκόφσκι να ακουμπά το ποτό του πάνω στο χαρτί με τα τραγούδια... και τότε ήρθαν για μένα τα Live: σκοτεινά, με μεθυσμένους παρευρισκόμενους να μπουσουλάνε από το ποτό, καπνό και μια ανατριχίλα...χωρίς λόγο. Κάπου εκεί ο καινούργιος τόπος έφτυνε τα όνειρα μας και να που τα κρίνα έβγαζαν κάπου κάπου αγκάθια.....Στα live ο Θάνος, μπροστάρης, να φαντασιοκερνά και να ενώνει/ζωντανευεί το συγκρότημα...ένα άτακτο αγόρι που μαζέυει τους ντροπαλούς φίλους τους...αυτά κάπου στο 2001...Ένοιωθα πως μεγάλωσα, και τα κρίνα μάλλον...2003 και "ότι έμεινε από την ευτυχία". τέρμα η δυστυχία, μόνο πικρία και χαρά που ζούμε. Πικρία όμως και ωριμότητα και μουσική και στιχουργική. Δεν υπάρχουν εδώ κομμάτια όπως το μέρες αργίας ή το θλιμμένη ανταρκτική, δεν υπάρχει ορόσημο-τελευταίο τραγούδι (Τελαυταία μέρα, Καταρχήν, θα πεθάνω ένα πένθιμο...) κι όμως είναι "δίσκος"...δεν τον άκουσα πολύ όμως, δεν ήταν αυτό που ήθελα....παύση και από Live για μένα.  2005 και βιβλίο με συνοδεία μουσικής....σα να νίκησε ο πάντελης....μουσικές λίγο τραβηγμένες όμως τόσο ιδιαίτερες που έκανε τον δίσκο τόσο όμορφο....αλήθειά υπήρχαν κρίνα χωρίς την φωνή και χωρίς στίχους...ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑΙ. 2008 και live ξανά....από μακρύα αυτή τη φορά, χωρίς το μπουσούλημα και η πρώτη ανάγνωση είναι ενός performer και ενός group...επαγγελματίες...το άτακτο παιδί μαζεύει όλα τα παιχνίδια, γίνεται εικόνα. Ένας πολύ καλός δίσκος "Κι η αγάπη πάλι θα καλεί" ανανεώνει ξανά την εικόνα τους...Τελευταίος σταθμός, σε μια γη που ανατέλλει, με ρωτούν οι χειμώνες κομματάρες που σε κάνουν να περιμένεις να τους δεις ζωντανά....live στο favella και μετά από λίγο τέλος με μια ανακοίνωση η οποία ανέβηκε, διορθώθηκε και η υπογραφή του Θάνου πουθενά. Θα ήθελα να γράψω κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις για αυτό το χωρισμό αλλά σκεφτηκα πως σαν κακίες θα ακούγονταν τώρα πια, ειδικά μετά από το 'σούσουρο" από φανς στα σχόλια του επίσημου site....δεν αξίζει καν σε ένα συγκρότημα που μαζί με τις τρύπες και τα ξύλινα σπαθιά νομίζω πως κλείνουν ένα κύκλο....της "mainstream underground ελληνόφωνης σκηνής"...περιμένοντας τον προσωπικό δίσκο λοιπον.....


1996 - Έγινε η απώλεια συνήθεια μας           9,6/10
1998 - Κάτι σαράβαλες καρδιές                    10/10
2000 - Είναι που όλα ήρθαν αργά                9,7/10
2000 - Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές  8,9/10
2003 - Ότι απέμεινε απ' την ευτυχία                8/10
2005 - Ο γύρος της μέρας σε 80 κόσμους        8/10
2008 - Κι η αγάπη πάλι θα καλεί                 8,1/10

βρείτε τα πιο σπάνια ή ακυκλοφόρητα κομμάτια τους όπως πχ μουχλουλούδα, όταν ο χρόνος πέφτει πάνω σε τοίχο, μεθύστε κα.

3 comments:

  1. απο τα διαφανα κρινα θυμαμαι 3 πραγματα.

    1. μια φορα που πετυχα τον παντελη στον μυλο, τον παλιο - αυτον στην καλλιδρομιου- να δινει διακριτικα σε ενα γυφτακι ενα 500αρικο. το 97 νομιζω.
    2. παλι τον παντελη, στο τρενο, τον καρβουνιαρη, με ενα πολυ απλο/παλιο "σακ βουαγιαζ", το οποιο μαλιστα φαινονταν σχεδον αδειο. νομιζω κατεβηκε στις σερρες ή στη θεσσαλονικη.
    3. τη συναυλια στο Βολο, το 2001 χειμωνα. στην οποια ειχαν παει ολοι οι μετεπειτα φιλοι μου.

    θυμαμαι το "εγινε η απωλεια συνηθεια μας" και τη "φαρμακωμενη". τα οποια ακουγα συνεχεια.

    worker, θα παμε την παρασκευη synch?

    ReplyDelete
  2. 1. γυμνάσιο, να συζητάμε, λάμποντας, με φίλους και γνωστούς για τις κασσέτες που μόλις αντιγράψαμε... Έγινε η απώλεια συνήθεια μας έγραφε πάνω η μία από αυτές
    2. λύκειο, να περπατάω μόνος στα στενάκια ενός νησιού (όχι δεν ηταν καλοκαιρι, :-) τραγουδώντας το μέρες αργίας... ξανά και ξανά.
    3. Συναυλία στο μύλο πριν τα αγριοκέρασα... ιδρώτας, φίλοι...
    4. Ένα όνειρο από χιόνι και ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς...
    όπως και να το κάνεις, με τα κρίνα μεγαλώσαμε... καλά, κακά, μάλλον δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε γιατί το βιώσαμε από κοντά... καλύτερα έτσι!
    Θα πάμε synch την παρασκευή anonymous... εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι θα τα καταφέρω... εσύ?

    ReplyDelete
  3. το χω, το χω. αν δεν πεθανω απο τη ζεστη στο ενδιαμεσο...

    ReplyDelete