Bibio - Ambivalence Avenue

Bibio Ambivalence Avenue (Warp,2009)

Οι Bibio είναι το προσωπικό project του βρετανού παραγωγού Stephen Wilkinson ο οποίος υπέγραψε πρόσφατα στη Warp records όπου και κυκλοφόρησε το τρίτο του cd (τα προηγούμενα δυο ήταν δια της Mush records). Όταν βλέπουμε γραμμένο το όνομα της warp στο label, αυτόματα αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μια κυκλοφορία που θα περιέχει «παράξενη» μουσική, άλλοτε αλλόκοτη, σε μια συγκεκριμένη περίπτωση βλακώδη μουσική (σε αυτή των Maximo park), πρωτοποριακές συνθέσεις που αμφισβητούν τις καθιερωμένες ηχητικές φόρμες. Όπως οι περισσότεροι υπογεγραμμένοι στη warp έτσι και ο Bibio βάζει φαντασία στη μουσική του και ως γνωστόν η φαντασία τρέφεται με την πρωτοτυπία.

Κάπου διάβασα ότι το ανθρώπινο πνεύμα για να «τραφεί» χρειάζεται έκπληξη, ποικιλία και ρίσκο, ομοίως και η μουσική. Πολλοί από μας γκρινιάζουμε ότι έχει μείνει στάσιμη, για τους πιο κολλημένους η όλη υπόθεση τελείωσε κάπου στις αρχές των 70’s αλλά αλλοίμονο πάντα θα υπάρχουν καλλιτέχνες που θα προκαλούν αυτά τα κατά κάποιο τρόπο «άλματα» στο μουσικό χώρο και θα πληρούν το παραπάνω τρίπτυχο(δες Closer από Joy Division, Blue Lines, άντε πάλι, από Massive Attack κ.α). Δε θέλω να καταλήξω ότι ο Bibio έβγαλε το αριστούργημα της δεκαετίας, καμία σχέση. Έχει φτιάξει αναμφισβήτητα έναν πολύ καλό δίσκο. Απλά βρίσκω υπέροχο το να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που υποστηρίζουν και προωθούν ένα μη συμβατικό τρόπο σκέψης πάνω στην αντίληψη για το σύγχρονο ήχο η για τον ήχο του μέλλοντος ακόμα και όταν το αποτέλεσμα δεν είναι αρκετά ικανοποιητικό, όπως στη περίπτωση του Ambivalence Avenue, αλλά καμιά φορά λέμε ότι μπορεί να μη τα κατάφερε, να μην έπιασε τη πρωτιά, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε. Βέβαια εδώ δεν έχω σκοπό να πλέξω το εγκώμιο της warp, άλλωστε θα είχε πάψει να υπάρχει αν δε την στήριζαν τόσα χρόνια καμπόσοι χιλιάδες ακροατές. Με λίγα λόγια αν δε πουλούσαν, θα το είχαν κλείσει το μαγαζί και θα έκαναν κάτι άλλο πιθανότατα σε πιο εμπορικό στυλ.

Η πρώτη δουλεία του Bibio στη warp μπορεί να μην είναι καμιά συνταρακτική κατάθεση ψυχής και ιδεών αλλά είναι μια άξια κυκλοφορία με καλοδουλεμένες συνθέσεις που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία κάποιων από του συναδέλφους του από την ίδια εταιρία. Την i.d.m του Aphex Twin, την downtempo των Nightmare on wax, την ψυχεδελική φολκ των Grizzly Bear και τα πειραματικά hip hop beats του Flying Lotus. Το θέμα σ’ αυτό το δίσκο είναι πως αποτελεί τη κλασσική περίπτωση «άλμπουμ για να θαυμάσεις, αλλά όχι για να αγαπήσεις». Δεν είναι ο τύπος των κομματιών που θα «δεθείς» με κάποιο τρόπο μαζί τους. Θα τα απολαύσεις μεν, δε θα τα λατρέψεις δε. Από την άλλη είναι στο χέρι του καλλιτέχνη να καταφέρει να κάνει την υπέρβαση (οι Grizzly Bear δηλαδή είναι πιο μάγκες που τα κατάφεραν;) και στην επόμενη κυκλοφορία του να μας χαρίσει κάτι εξίσου μαγευτικά αλλόκοτο αλλά συνάμα πιο γήινο. Να καταφέρει να στοχεύσει όχι μόνο στο μυαλό αλλά και στη καρδιά. Η λογική του Bibio είναι κοντά σε κάτι τέτοιο, ο καλλιτέχνης θέλει τον χρόνο του και ;έτσι επιφυλασσόμαστε για το μέλλον. Προς το παρόν δεν έχω παρά να επικροτήσω αυτή τη προσπάθεια με ένα….

8.0

Those will burn: Ambivalence avenue, Jealous of lovers, Fire ant