The boy - Please make me dance

The boy Please make me dance (Inner Ear, 2009)

Αλήθεια δεν ξέρω πως να ξεκινήσω και τι να πω για αυτόν το δίσκο. Εδώ και 5 μέρες παίζει συνεχώς και το χειρότερο είναι πως όσο παίζει τόσο λιγότερο με "κουράζει". Μάζι με τους cold cave (βλ. προηγούμενο ποστ) έχουν στοιχειώσει τις τελευταίες μέρες πριν την ελευθερία... Ουσιαστικά αποτελείται από ένα και μοναδικό περίπου 37λεπτο κομμάτι που χωρίζεται σε 16 ενότητες. Είναι ίσως η σύγχρονη αστική του αντίληψη που διαμορφώνει με ανελέητα χτυπήματα το νέο καινοτόμο μουσικό περιβάλλον. Αντιμετωπίζει τις μνήμες, τα διάφορα ακούσματα με ανέλπηστα εθιστικό για εμένα τρόπο....Σαββόπουλος και Αμνηστία '64 αλλα και Έδω κανείς, Ελύτης και θεοδωράκης αλλά και κρυφά Μαρκόπουλος στο Πυροβολισμός στο πρόσωπο. Πολλές φορές όταν ακουώ τα Εδώ κανείς, Πυροβολισμός στο πρόσωπο αλλά και Λίγοι και φτωχοί βρίσκω τον εαυτό μου να σε κατάσταση άμυνας. Ακούσματα που νόμιζες ότι άφησες σε ένα συρτάρι μαζί με την υποτιθέμενη σχολική φορεσιά σου φανερώνονται μπροστά σου ξεγυμνωμένα από υπερφίαλα "έντεχνα" τεχνάσματα και ξαναγεννιούνται κάτω από τον αθηναικό ουρανό χωρίς κόμπλεξ "ανωτερότητας". Το περίεργο και πολύ όμορφο με αυτό το δίσκο είναι ότι είναι τόσο πολύπλευρος που προσφέρει διαφορετικές αναγνώσεις και μπορείς να τον κατατάξεις όπου θες ανάλογα με την ερμηνεία και την διάθεση σου. Τόσο ο ελληνικός όσο και ο αγγλικός στίχος ισοροπούν και εναλλάσονται χωρίς να συνειδητοποιήσεις τις αλλαγές αυτές. Ίσως μαζί με το Cheap Science: Enemy, του Νικίτα Κλιντ(ίσως λίγο περισσότερο DIY και LoFi)να δημιουργούν μια σχολή...Είναι δίσκος που δύσκολα θα ξεκολλήσει από το player μου. Αξίζει με τα χίλια. ENTIT : κάτι που ξέχασα να γράψω, προσωπικά μου θυμίζει έναν Νκόλα Άσιμο του 2009...για ξανακούστε το Έδώ Κανείς...

8,5

Those will burn: Miserable men, Εδώ κανείς, Πυροβολισμός στο πρόσωπο, The life that I own, Εκπέμπω, Για δεν χορευεται ρεεε, Σ'αγαπαώ να της λες, Cool, ένα κομμάτι είναι έτσι κι αλλιώς.