 | Broken Synths / Neon & the other noble gases Split cdr (moremars, 2013) |
Αυτό εδώ το split είναι η πιο πρόσφατη κυκλοφορία της moremars και περιέχει τρεις συνθέσεις του Broken Synths και τρεις του Neon & the other noble gases, και οι δύο 'ηλεκτρονικοί μουσικοί' με έδρα την Θεσσαλονίκη. Η ηλεκτρονική μουσική είναι μία περίεργη περίπτωση στην ελληνική σκηνή· ίσως για αυτό να ευθύνεται και η (ουσιαστικά) έλλειψη του αντίστοιχου κοινού. Οπότε συνήθως είσαι επιφυλακτικός ως προς το τι θα ακούσεις.
Ευτυχώς εδώ δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιφύλαξη· η δουλειά είναι προσεγμένη και σε υψηλό επίπεδο. Κάτι που γίνεται προφανές από τα δύο πρώτα κομμάτια, το Τ2 από τον Broken Synths και το Chora III από τον Neon. Όπως προφανείς γίνονται και οι διαφορές μεταξύ των δύο μουσικών: Το Τ2 κινείται σε πιο 'καθαρές' ηλεκτρονικές φόρμες, θα μπορούσε να αντέξει τον χαρακτηρισμό techno (αν και αμφιβάλω αν αυτό σημαίνει κάτι ιδιαίτερο σήμερα). Το Chora III από την άλλη έχει πιο ταξιδιάρικη διάθεση, πολύ λιγότερο 'χορευτική' πολύ περισσότερο ambient. Και τα δύο πρώτα κομμάτια πάντως είναι ίσως και τα λιγότερο ενδιαφέροντα του δίσκου. Προσεγμένα και άρτια μεν, αλλά χωρίς πολλά στοιχεία που να μπορούν να τα ξεχωρίσουν από τις τεράστιες ποσότητες ηλεκτρονικής μουσικής που παράγονται. Εκεί που τα πράγματα λοιπόν ξεφεύγουν από το 'αξιοπρεπές' και πάνε στο πραγματικά ενδιαφέρον, είναι η μέση του cdr, το Timewarp από τον Broken Synths και το Sunset Vecchio από τον Neon. Και εδώ ισχύουν όσα έγραψα παραπάνω, με την διαφορά ότι οι συνθέσεις έχουν πολύ περισσότερη προσωπικότητα και ιδιαιτερότητα. Το Timewarp, από τη μία έχει αρκετά πιο πειραματική προσέγγιση, από την άλλη έχει μία σειρά από λεπτομέρειες που προσφέρουν τα μέγιστα στο σύνολο. Όπως για παράδειγμα οι διάφοροι ήχοι που μοιάζουν να προέρχονται από ανθρώπινες φωνές και εμφανίζονται σε διάφορα σημεία. Ή η σκοτεινή ατμόσφαιρα που καταφέρνει να δημιουργήσει η εισαγωγή του. Ή εκεί προς το τέλος οι 'σπασμένοι΄ ήχοι που βρίσκονται στο υπόβαθρο, και μερικές φορές φέρνουν στο μυαλό (το δικό μου προφανώς) κάτι από free jazz. To Sunset Vecchio από την άλλη θα το χαρακτήριζα εεε, ηλεκτρονικό, DIY post rock, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα, οι σαμπλαρισμένες ομιλίες που αχνοακούγονται πίσω από το βασικό θέμα που αρχίζει να κτίζεται σιγά σιγά σε κερδίζουν με την πρώτη: σπάνε τον όποιο πάγο θα μπορούσε να συνεπάγεται η επαναληπτικότητα του κομματιού. Το οποίο συνεχίζει να αναπτύσσεται και να εξελίσεται αργά· περισσότερο ατμόσφαιρα παρά ρυθμός. Ίσως τελειώνει λίγο νωρίτερα απ' ό,τι θα περίμενα, αλλά δεν πειράζει, με αυτόν τον τρόπο σε αφήνει να περιμένεις πράγματα. Τα επόμενα δύο κομμάτια που κλείνουν το cd επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο όλα τα παραπάνω. Το untitled να μονομαχεί με το Timewarp και να χάνει στα σημεία, το Catwalk να παρουσιάζει μία ακόμα ελαφρά διαφορετική πλευρά του Neon και να αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Όσοι πιστοί λοιπόν, εδώ μπορείτε να προμηθευτείτε το cdr που επιπλέον έχει και μία πολύ ιδιαίτερη συσκευασία. Στηρίξτε μπας και σιγά σιγά αρχίζουν να κινούνται λίγο περισσότερο τα πράγματα στα ελληνικά ηλεκτρονικά χωράφια.
_
8.0Ευτυχώς εδώ δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιφύλαξη· η δουλειά είναι προσεγμένη και σε υψηλό επίπεδο. Κάτι που γίνεται προφανές από τα δύο πρώτα κομμάτια, το Τ2 από τον Broken Synths και το Chora III από τον Neon. Όπως προφανείς γίνονται και οι διαφορές μεταξύ των δύο μουσικών: Το Τ2 κινείται σε πιο 'καθαρές' ηλεκτρονικές φόρμες, θα μπορούσε να αντέξει τον χαρακτηρισμό techno (αν και αμφιβάλω αν αυτό σημαίνει κάτι ιδιαίτερο σήμερα). Το Chora III από την άλλη έχει πιο ταξιδιάρικη διάθεση, πολύ λιγότερο 'χορευτική' πολύ περισσότερο ambient. Και τα δύο πρώτα κομμάτια πάντως είναι ίσως και τα λιγότερο ενδιαφέροντα του δίσκου. Προσεγμένα και άρτια μεν, αλλά χωρίς πολλά στοιχεία που να μπορούν να τα ξεχωρίσουν από τις τεράστιες ποσότητες ηλεκτρονικής μουσικής που παράγονται. Εκεί που τα πράγματα λοιπόν ξεφεύγουν από το 'αξιοπρεπές' και πάνε στο πραγματικά ενδιαφέρον, είναι η μέση του cdr, το Timewarp από τον Broken Synths και το Sunset Vecchio από τον Neon. Και εδώ ισχύουν όσα έγραψα παραπάνω, με την διαφορά ότι οι συνθέσεις έχουν πολύ περισσότερη προσωπικότητα και ιδιαιτερότητα. Το Timewarp, από τη μία έχει αρκετά πιο πειραματική προσέγγιση, από την άλλη έχει μία σειρά από λεπτομέρειες που προσφέρουν τα μέγιστα στο σύνολο. Όπως για παράδειγμα οι διάφοροι ήχοι που μοιάζουν να προέρχονται από ανθρώπινες φωνές και εμφανίζονται σε διάφορα σημεία. Ή η σκοτεινή ατμόσφαιρα που καταφέρνει να δημιουργήσει η εισαγωγή του. Ή εκεί προς το τέλος οι 'σπασμένοι΄ ήχοι που βρίσκονται στο υπόβαθρο, και μερικές φορές φέρνουν στο μυαλό (το δικό μου προφανώς) κάτι από free jazz. To Sunset Vecchio από την άλλη θα το χαρακτήριζα εεε, ηλεκτρονικό, DIY post rock, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα, οι σαμπλαρισμένες ομιλίες που αχνοακούγονται πίσω από το βασικό θέμα που αρχίζει να κτίζεται σιγά σιγά σε κερδίζουν με την πρώτη: σπάνε τον όποιο πάγο θα μπορούσε να συνεπάγεται η επαναληπτικότητα του κομματιού. Το οποίο συνεχίζει να αναπτύσσεται και να εξελίσεται αργά· περισσότερο ατμόσφαιρα παρά ρυθμός. Ίσως τελειώνει λίγο νωρίτερα απ' ό,τι θα περίμενα, αλλά δεν πειράζει, με αυτόν τον τρόπο σε αφήνει να περιμένεις πράγματα. Τα επόμενα δύο κομμάτια που κλείνουν το cd επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο όλα τα παραπάνω. Το untitled να μονομαχεί με το Timewarp και να χάνει στα σημεία, το Catwalk να παρουσιάζει μία ακόμα ελαφρά διαφορετική πλευρά του Neon και να αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Όσοι πιστοί λοιπόν, εδώ μπορείτε να προμηθευτείτε το cdr που επιπλέον έχει και μία πολύ ιδιαίτερη συσκευασία. Στηρίξτε μπας και σιγά σιγά αρχίζουν να κινούνται λίγο περισσότερο τα πράγματα στα ελληνικά ηλεκτρονικά χωράφια.
_
Those will burn: Timewarp, Sunset Vecchio
Posts
No comments:
Post a Comment