Επτά: Κβητα - Χρυσαλλιδα

Φαντάζομαι ότι για όσους διάβασαν το 1Q84 του Murakami η λέξη χρυσαλλίδα έχει αποκτήσει ένα επιπλέον νόημα, μία επιπλέον μνήμη. Οπότε όταν είδα το όνομα του νέου δίσκου του κβ (και του πρώτου video) έσκασα ένα χαμόγελο. Δεν μπορεί, λέω, δεν είναι σύμπτωση. Αν το καλοσκεφτείς, ο κόσμος του κβ έχει κάποια σημεία επαφής με αυτόν του Murakami. Κυρίως η 'εμμονή' με τις περιγραφές απλών καθημερινών πραγμάτων. Μία βόλτα στο δρόμο, το μαγείρεμα ενός πρόχειρου φαγητού, ένα βαρετό πάρτυ. Σκηνές της ζωής μας, μικρές ιστορίες, που συνήθως δεν τους δίνουμε καμία σημασία· αποτελούν μέρος της ρουτίνας μας, εκτελούνται μηχανικά, χωρίς σκέψη. Σε αυτές λοιπόν τις φαινομενικά ασήμαντες στιγμές βρίσκουν το υλικό τους και οι δύο. Στέκονται από πάνω τους, τις περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια, τις μετατρέπουν στο πρωτογενές υλικό τους. Και τελικά φτιάχνουν με αυτές ένα νήμα που σου δίνει τη δυνατότητα να ξεπεράσεις για λίγο την καθημερινότητα μέσα ακριβώς από περιγραφές στιγμών της. Μπορεί βέβαια αυτός ο παραλληλισμός με τον Murakami να έγινε στο μυαλό μου μόνο λόγω του ονόματος. Έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποια πρόθεση από τον κβ να κάνει αναφορά μέσω του ονόματος στο βιβλίο του ιάπωνα. Αλλά εγώ ακολουθώ τη ρήση στην οποία βασίζονται όλοι οι ντέντεκτιβς αστυνομικών μυθιστορημάτων που σέβονται τον εαυτό τους: 'Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις'. Και όσο αφορά τη χρυσαλλίδα του κβ, για μένα δεν συμπίπτει με την air chrysalis του murakami μόνο στο όνομα· έτυχε να μπορέσουν να δουλέψουν και τα δύο ως ανάσες. Καθαρό οξυγόνο μέσα στη δυσωδία που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Οπότε άνοιξα τα πνευμόνια μου και προσπάθησα να πάρω όσο περισσότερο αέρα μπορούσα· βίαια και βιαστικά στην αρχή, πιο χαλαρά και απολαυστικά όσο προχωρούσε η επαφή. Αν περιοριστούμε στην προκείμενη χρυσαλλίδα μόνο, θα έλεγα χωρίς ενοχές ότι είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχει κάνει ο κβ. Ισάξιο τουλάχιστον της άγριας χλόης και του για σένα με αγάπη. Λίγο πιο χαρούμενο και φωτεινό από αυτά. Όχι χωρίς λίγη μελαγχολία, μόνο που τώρα η αγάπη για την οποία μιλάει μοιάζει πραγματοποιημένη, όχι άπιαστη· είναι κρυμμένη και ασφαλής μέσα στη χρυσαλλίδα, ακόμα και αν διαρκέσει μόνο όσο η μεταμόρφωσή της.

Οκτώ: Ty Segall - Slaughterhouse

Εννιά: Pan Pan - Ένα καλοκαίρι (μετά από 6 καλοκαίρια)

Δέκα:The Gaslamp Killer - Breakthrough

 Έντεκα:Slug Guts - Playin' Time with the Deadbeat

 Δώδεκα: Animal Collective - Centipede HZ

Δεκατρία: King Dude - Burning Daylight

Δεκατέσσερα: Lambchop - Mr. M

Δεκαπέντε: Frank Ocean - Channel Orange

Δεκαέξι: David Byrne&St. Vincent - Love this Giant

Δεκαεπτά: Tindersticks - The something Rain

Δεκαοκτώ: Babu Gury - Pieces

Δεκαεννιά: Madlib - Medecine Show#13

Είκοσι: Tame Impala - Lonerism