Δεκατέσσερα: Lambchop - Mr M

[...]Ο Kurt και η παρέα του δείχνουν ότι πλέον έχουν κατακτήσει σχεδόν απόλυτα την τέχνη του να γράφουν όμορφα, διακριτικά και νοσταλγικά τραγούδια. Χωρίς εντάσεις, χωρίς πιασάρικα refrains και hooks, κατά μία έννοια χωρίς καμία επαφή με το που βρίσκετε η μουσική σήμερα. Αλλά ταυτόχρονα με 11 μικρούς κόσμους στο γνωστό τους στυλ, με καταπληκτικά έγχορδα να οδηγούν τις συνθέσεις, τη φωνή του Kurt να γυροφέρνει ανάμεσα στο αυθεντικό 'crooning' και την ειρωνεία και τους στίχους να σου χαρίζουν συνεχώς αυτά τα χαμόγελα που μόνο οι Lambchop ξέρουν να δίνουν, είτε γιατί είναι πολύ έξυπνοι (οι στίχοι) είτε γιατί (τις περισσότερες φορές) δεν έχεις ιδέα για το τι μιλάνε με αποτέλεσμα να ακούγονται σχεδόν σουρεαλιστικοί. Προσθέστε και ένα διακριτικό tribute στον Vic Chesnutt καθώς και το γεγονός ότι ο Kurt χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τη λέξη 'love' σε στίχους τραγουδιού. Αν κάποτε οι Lambchop είχαν συνδέσει το όνομά τους με την alternative country, η σύνδεση αυτή πλέον δεν έχει καμία υπόσταση. Προσεγγίζουν την pop μουσική στην καρδιά της· μόνο που είναι η καρδιά που έχει οριστεί, ας πούμε από τον Burt Bacharach, 50 χρόνια πριν. Οπότε φαντάζομαι ότι λίγους θα αγγίξει ο δίσκος. Για όσους ενδιαφέρονται η απόλαυση είναι σίγουρη!

Δεκαπέντε: Frank Ocean - Channel Orange

Δεκαέξι: David Byrne&St. Vincent - Love this Giant

Δεκαεπτά: Tindersticks - The something Rain

Δεκαοκτώ: Babu Gury - Pieces

Δεκαεννιά: Madlib - Medecine Show#13

Είκοσι: Tame Impala - Lonerism