Ο ήχος τους είναι βγαλμένος από τα 80'ς (αν και το σαξόφωνο σε πάει μια δεκαετία πίσω και το new wave) και μέσα στις μελωδίες καταφέρνουν να χώσουν στοιχεία από το αυστραλέζικο γκαρατζ, την γοθικ αισθητική.
Τα, λιγότερο από, 40 λεπτά του δίσκου καταφέρνουν να σε κρατήσουν για τα καλά. Ο δίσκος έχει ρυθμό, σκοτεινιά, υπέροχα κομμάτια και αυτό το σαξόφωνο που βάζει τρομακτικές εικόνες μέσα στο μυαλό σου.
υγ: τολμώ να πω πως ο δίσκος αυτός αν είχε ελληνικού στίχους θα ήταν γραμμένος ΜΟΝΟ από την Λευκή Συμφωνία των Μυστικών Κήπων.
Δώδεκα: Animal Collective - Centipede HZ
Δεκατρία: King Dude - Burning Daylight
Δεκατέσσερα: Lambchop - Mr. M
Δεκαπέντε: Frank Ocean - Channel Orange
Δεκαέξι: David Byrne&St. Vincent - Love this Giant
Δεκαεπτά: Tindersticks - The something Rain
Δεκαοκτώ: Babu Gury - Pieces
Δεκαεννιά: Madlib - Medecine Show#13
Είκοσι: Tame Impala - Lonerism
Posts
No comments:
Post a Comment