[...]Πρόκειται για έναν πολύ μεστό δίσκο και θα εξηγήσω τι εννοώ. Αυτό μετουσιώνεται σε έναν πολύ ζωντανό και γεμάτο ενέργεια δίσκο που μας λέει πολλά. Αυτό αφορά όχι τόσο την θεματολογία, αλλά το είδος και τις επιρροές που μας δείχνει. Είναι θα έλεγα ένας old-school hip-hop δίσκος από μια φρέσκια φωνή. Αυτό σημαίνει πολύ βρισίδι, slang, plain beats, αυξομειώσεις στο τέμπο και ωμό ραπάρισμα από πάνω. Έχοντας ως βάση αυτό όμως, προσθέτει παραπάνω layers, συνθέσεις από κλασσικά όργανα, μελωδίες και αρμονία στο σύνολο του δίσκου. Εκεί νομίζω κερδίζει και το στοίχημα, ανταποκρινόμενο στο θόρυβο που έχει γίνει γύρω από αυτόν. Η αντίθεση ανάμεσα στην ωμότητα της θεματολογίας και τη μελωδικότητα στις μουσικές του μας παρουσιάζει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, που θα περίμενε να ακούσει κανείς από πιο μπασταρδεμένα genres. Εμένα που θύμισε κάτι από Late Registration, ίσως τα soul και godspell samples να οφείλονται για αυτό. Νομίζω θα παίξει πολύ στους καλύτερους φετινούς δίσκους, σίγουρα στους ραπ δίσκους, αλλά και γενικότερα... Τέλος κάποια στοιχεία για τα κομμάτια αναλυτικότερα. Ενδεικτικά για το εύρος των μουσικών επιρροών: MAAD City, για το mood του δίσκου: Money Trees -και προσωπικό αγαπημένο-, για το ραπάρισμα (flow) : Backstreet Freestyle.
Τέσσερα: Quantic&Alice Russell (with the combo barbaro) - Look around the Corner
Πέντε: Ταφ Λάθος - Μόνο με χρώμα
Έξι: Thee Oh Sees - Putrifiers II
Επτά: Κ. Βήτα - Χρυσαλλίδα
Οκτώ: Ty Segall - Slaughterhouse
Εννιά: Pan Pan - Ένα καλοκαίρι (μετά από 6 καλοκαίρια)
Δέκα:The Gaslamp Killer - Breakthrough
Έντεκα:Slug Guts - Playin' Time with the Deadbeat
Δώδεκα: Animal Collective - Centipede HZ
Δεκατρία: King Dude - Burning Daylight
Δεκατέσσερα: Lambchop - Mr. M
Δεκαπέντε: Frank Ocean - Channel Orange
Δεκαέξι: David Byrne&St. Vincent - Love this Giant
Δεκαεπτά: Tindersticks - The something Rain
Δεκαοκτώ: Babu Gury - Pieces
Δεκαεννιά: Madlib - Medecine Show#13
Είκοσι: Tame Impala - Lonerism
Posts
No comments:
Post a Comment