Έξι: Thee Oh Sees - Putrifiers II

Είναι 36,7 λεπτά που γίνονται 63,4 ή 100,1 ή κτλπ πολύ εύκολα γιατί οι thee oh sees έφτιαξαν ένα δίσκο βασισμένο στην ψυχεδέλεια, στο garage, έχοντας παράλληλα χιλιάδες επιρροές πάνω στο τραπέζι για να διαλέξουμε. Και τι άραγε μπορεί να πει κανείς όταν αυτός τελειώνει με το Wicked Park ενώ εχει ανοίξει με το φουριόζικο και καταπληκτικό Wax Face.
Σε αυτόν το δίσκο οι thee oh sees δείχνουν την μεγάλη γκάμα τους από μελωδίες και ήχους. Πανέμορφα φωνητικά ντύνουν τις πιο ποπ μελωδίες τους και υπάρχουν κομμάτια όπως το so nice που είναι εθιστικά του κερατά. Αργό, βασανιστικό και τρομερά μελωδικό.
Εδώ μέσα μπορεί κάποιος να βρει και τους "εμπορικούς" oh sees με το catchy as fuck Floods New Light στα πιο ελαφριά ακούσματα αλλά και το putrifiers II σε μια πιο σολιντ ροκ έκδοση... Προσωπικά δεν μπόρεσα να αφήσω κανένα τραγούδι που να μην έχω λιώσει (ναι οκ δεν πιάνει το cloud#1 που δεν ξέρω καν γιατί υπάρχει). Ούτε το Will We Be Scared? ούτε το Lupine Dominus που είναι μια μίξη can με electralane και με κιθάρα που θυμίζει CCR!!!

Επτά: Κ. Βήτα - Χρυσαλλίδα

Οκτώ: Ty Segall - Slaughterhouse

Εννιά: Pan Pan - Ένα καλοκαίρι (μετά από 6 καλοκαίρια)

Δέκα:The Gaslamp Killer - Breakthrough

 Έντεκα:Slug Guts - Playin' Time with the Deadbeat

 Δώδεκα: Animal Collective - Centipede HZ

Δεκατρία: King Dude - Burning Daylight

Δεκατέσσερα: Lambchop - Mr. M

Δεκαπέντε: Frank Ocean - Channel Orange

Δεκαέξι: David Byrne&St. Vincent - Love this Giant

Δεκαεπτά: Tindersticks - The something Rain

Δεκαοκτώ: Babu Gury - Pieces

Δεκαεννιά: Madlib - Medecine Show#13

Είκοσι: Tame Impala - Lonerism