The Boxer Rebellion - Union

The Boxer Rebellion Union (unsigned,2009)

Σε λάθος εποχή κυκλοφόρησαν τους δίσκους τους το κουαρτέτο από το Λονδίνο. Εν έτη 2000 θα έκλεβαν άνετα τις εντυπώσεις από όλα εκείνα τα γκρουπ που οφείλουν την ύπαρξη τους στους fab five από την Οξφόρδη. Εν έτη 2005 τα δεδομένα είναι αρκετά διαφορετικά και έχοντας εντρυφήσει στην ραδιοχεντολογία περνούν με επιτυχία τις πρώτες τους εξετάσεις με το κριτικά αποδεκτό Exits του 2005 και έχοντας ήδη συμβόλαιο με την Mercury, ετοιμάζονται για το μεγάλο μπαμ. Οι συμπατριώτες τους όμως τους σνομπάρουν για ένα ανεξήγητο λόγο με αποτέλεσμα η εταιρία τους να τους δείξει την πόρτα και να βρεθούν στον δρόμο ως μια ακόμη ανυπόγραφη μπάντα. Το Radiohead revival αποτελεί παρελθόν σε μια χώρα που όλοι προσπαθούν να γίνουν οι νέοι Libertines. Επίσης οι JJ72 διαλύθηκαν, ενώ οι Muse το γύρισαν στο epic όποτε οι Boxer Rebellion δε ταιριάζουν στο σκηνικό. Παρόλα αυτά το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι και οι B.R πραγματοποιούν μέσω iTunes το δεύτερο βήμα τους, ένα κοκτέιλ των έως τώρα radio-γνώσεων τους, το “ενωτικό” Union.
Στο δεύτερο δίσκο τους οι Λονδρέζοι πατούν στο δρόμο που χάραξαν οι Radiohead (φυσικά) και μας παραδίδουν έντεκα καλοθρεμμένες συνθέσεις που έχουν δουλευτεί προσεκτικά σε ένα παραπάνω από απλά συμπαθητικό σύνολο. Ένα σύνολο τραγουδιών από αυτά που θες να τραγουδήσεις δυνατά σε ένα συναυλιακο sing along, ένα σύνολο συνθέσεων που μπορεί να μη χαίρει άκρας αυθεντικότητας αλλά σε πείθει με την ειλικρίνεια του. Η γεμάτη συναίσθημα ερμηνεία του Nathan Nicholson παραπέμπει σε αυτή του Finn Andrews των Veils (αν και λιγότερο κλαψομούνης) με πινελιές από James Mudrizski (κι όμως!) και είναι από τα δυνατά χαρτιά του Union. Εξίσου σημαντική είναι και η παρουσία του Piers Hewitt στα drums όπου με το ιδιαίτερο στυλ του και τις ευφάνταστες ιδέες του απογειώνει τα κομμάτια προσδίδοντας τους μια σκεπτόμενη δυναμική και ένα στιβαρό κορμό να περιστρέφονται.
Από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις του Union, κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι B.R είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του ελληνικού κοινού. Διαθέτουν όλα εκείνα τα στοιχειά που θα τους κάνουν αγαπητούς στη χώρα μας (μελαγχολικοί, μελωδικοί, σκληροί), γιατί λοιπόν να μη γίνουν οι νέοι Archive η οι νέοι Puressence; Αφού στην Αγγλία έχουν – δεν έχουν ελπίδες να επιτύχουν, γιατί να μη τους δίναμε εδώ μια ευκαιρία; Τόσες και τόσες έχουμε δώσει σε μπάντες που δεν το άξιζαν με τη καμία (θυμηθείτε φούσκες τύπου Unisex).
Εκτός βεβαία εάν αποδειχτούν και αυτοί λιγούρια και πέφτουλες όπως κάποιοι από τους παραπάνω και προσπαθήσουν να κλέψουν τα κορίτσια μας, όποτε ευχαριστούμε…δεν θα πάρουμε.

7.9

Those will burn: flashing red light means go, evacuate, soviets, the gospel of Goro Adachi