Peter Doherty - Grace/Wastelands

Peter Doherty Grace/Wastelands (EMI,2009)

Σκηνή πρώτη: Να σχεδιάζω την διπλωματική μου και να ακούω από τον rock-fm Libertines. Σκηνή δεύτερη: Να προσπαθώ να καταλάβω γιατί η Καte Moss είναι με ένα τύπο σαν τον Doherty... Σκηνή τρίτη: Να σκάει στο τραπέζι το NME και να ακούω από μια φίλη για το πόσο ωραίος γκόμενος είναι ο τύπος πρώην Libertines και νυν Babyshambles...αύτος με την Moss, ο Doherty.

Αυτός ήταν ο Doherty για μένα. Την μουσική του την άκουγα περιστασιακά κυρίως στο Λονδίνο, και μόνο ομώνυμος τον Libertines μου είχε κέντρισει το ενδιαφέρον χωρίς όμως να ασχοληθώ περισσότερο από κάποιες ακροάσεις. Τα εξώφυλλα της Sun και του NME. Όμως άφου άκουσα το διπλό live με τους Babyshambles και μετά άρχισα να συμπαθώ όλο και περισσότερο την μουσική του. Και έφτασε το Grace/Wastelands να με ταρακουνήσει. Όμορφες μπαλάντες (εξαιρετικές οι κιθάρες του Coxon σχεδόν σε όλα τα τραγούδια) με στίχους που ενώ φαίνονται απλοϊκοί, είναι τόσο επίκαιροι και τόσο δυναμικοί - με αναφορές φαντάζομαι σε προσωπικές εμπειρίες- που σε κάνουν να αρχίσεις να σιγοτραγουδάς σχεδόν αμέσως: Your boyfriend’s name was Dave, I was bold and brave, and now you’re mine (A Little Death Behind The Eyes). Δανειζόμενος στοιχεία κυρίως στη ερμηνεία του από goth, jazz, Dylan, Scott Walker κ.α. φτιάχνει ένα κράμα από όμορφα τραγούδια που καταφέρνουν να σε ταρακουνήσουν και να σε μεταφέρουν σε μια αγγλία λίγο πιο Doherty-ιακή -κυριακή με ήλιο σε μια παμπ στo shoreditch-. Πολλές φόρες έχω την αίσθηση πως η ποιητική του θυμίζει την αμεσότητα των Pulp, του Jarvis δηλαδή, ένα συνδυασμό μελαγχολίας και brit pop εμπλουτισμένη με την folk αισθητική του.

8.7

Those will burn: Arcady, Salome, A Little Death Around the Eyes, Sweet by and By, Last of the English Roses και όλα τα άλλα...