Morrissey – Years of refusal

Morrissey Years of refusal ( Decca, 2009)

2009, και ο Moz έχει βαλθεί να μας αποδείξει ότι διανύει περίοδο ιδιαίτερης ακμής και παραγωγικότητας. Και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει. Ο νέος του δίσκος κινείται στα υψηλά standards που ο ίδιος έθεσε με τις δύο προηγούμενες δουλειές του. Για τα δικά μου γούστα το αποτέλεσμα βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το You Are the Quarry και λίγο πιο πάνω από το Ringleader of the Tormentors, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει καμία σημασία, η μουσική άποψη του δίσκου δεν διαφοροποιείται ιδιαίτερα από τους προκατόχους της. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, ο Morrissey μας παραδίδει γρήγορα κομμάτια με τις κιθάρες του Boz Boorer να πρωταγωνιστούν και να δίνουν έναν σχεδόν hard rock χαρακτήρα, ενώ οι στίχοι του Moz βρίσκονται στα γνωστά υψηλά επίπεδα: στην χειρότερη περίπτωση τους ακούς με ενδιαφέρον, στην καλύτερη είναι απολαυστικοί. Από την άλλη, τα 12 τραγούδια του δίσκου δημιουργούν ένα αρκετά ομοιογενές σύνολο και μία αίσθηση επανάληψης κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να βαριέσαι ή να κουράζεσαι από το δίσκο λίγο εύκολα. Ενώ δηλαδή το κάθε κομμάτι από μόνο του θα μπορούσε να σταθεί πάρα πολύ καλά - αν ακούσετε κάποιο στο ράδιο για παράδειγμα θα εντυπωσιαστείτε – η ακρόαση και των 12 εν σειρά δημιουργεί επαναλήψεις, όχι τόσο ως προς τις συνθέσεις αυτές καθαυτές όσο ως προς την ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Sorry doesn’t help που χρησιμοποιεί τα πλήκτρα λίγο διαφορετικά και αμέσως διαφοροποιείται και ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα.
Για να μην παρεξηγηθώ: ο δίσκος είναι καλός και είμαι σίγουρος ότι θα αρέσει στους περισσότερους. Κάποιοι μάλιστα μπορεί και να τον λατρέψουν. Απλά ίσως να περίμενα κάτι λίγο διαφορετικό. Ή μπορεί απλά οι απαιτήσεις μου από τον Moz να είναι πολύ ψηλές. Ένα είναι σίγουρο: με αυτά τα κομμάτια στη διάθεσή του, οι συναυλίες του θα είναι σαρωτικές. Ας ελπίσουμε ότι θα έρθει κατά ‘δω…

7.6

Those will burn: When I last spoke to carol, All you need is me, Sorry doesn’t help.