Yeah yeah yeah's - It's Blitz

Yeah Yeah Yeah's It's Blitz (INTERSCOPE,2009)

Τυγχάνω μεγάλος φαν των Yeah yeah yeah’s τους έχω αφιερώσει ατελείωτες ώρες ακροάσεων και όπως κάθε οπαδός αδημονεί για το επόμενο βήμα, έτσι κι εγώ, ύστερα από το Show your bones του 2006 αναρωτιόμουν για το τι θα επακολουθήσει στην ανεπανάληπτη πορεία τους. Με το Is is EP την επόμενη χρονιά με έβαλαν σε κάποιες υποψίες για την επερχόμενη αλλαγή διότι στο σύνολο του συγκέντρωνε στιγμές που οι Νέο-Υορκεζοι πρώην art punkers άφησαν έξω από το τελευταίο τους άλμπουμ, δίνοντας αναπόφευκτα την εντύπωση πως ήθελαν να ξεμπερδεύουν με το παρελθόν τους.
Όταν πρώτο άκουσα το Blitz έμεινα άναυδος και εξεπλάγην, δεν περίμενα αυτή την ηχητική στροφή. Ενθουσιάστηκα μεν αλλά αναρωτήθηκα δε, τι σόι καπρίτσιο είναι αυτό, η Karen να αποτάσσεται το punk παρελθόν της και να προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε Debbie Harry και κατ’ επέκταση οι Yeah yeah yeah’s σε Blondie. Κάτι αντίστοιχο αποπειράθηκαν και οι Long Blondes ένα χρόνο πριν στο Couples. Η διαφορά της απόπειρας των YYY’s με αυτή του συγκροτήματος της Kate Jackson έγκειται στο ότι οι πρώτοι “διαπράττουν την ιεροσυλία“ επιτυχώς. Στο Blitz αντιμετωπίζουν με σεβασμό τα είδωλα τους και όχι με ξεδιαντροπιά. Γνωρίζουν επίσης πως αλλάζοντας τον ήχο που τους καθιέρωσε και τους έκανε αναγνωρίσιμους χάνουν ίσως μέρος της αυθεντικότητας τους αλλά ποσώς τους ενδιαφέρει γιατί “τη βρίσκουν” κάνοντας αυτό που γουστάρουν. Αν και οι ίδιοι δήλωσαν πως μπορεί να ακούγεται διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλείες τους αλλά εξακολουθεί να ακούγεται σαν Yeah yeah yeah’s.
Ξεχάστε λοιπόν τις βρώμικες παραγωγές, τα καταιγιστικά ακόρντα και τις δεξιοτεχνικά εκκωφαντικές ηλεκτρικές εκκενώσεις του Nick Zinner και φυσικά την υστερική (με τη καλή πάντα έννοια) trademark ερμηνεία της Karen O. Οι YYY’s (σχεδόν) παρατούν τις κιθάρες και καταπιάνονται με τα synthesizers! Κάνουν μια νέα αρχή, ξεκινούν από το μηδέν.
Από το μηδέν ξεκινά και ο τρίτος τους δίσκος με το “Zero”. Ιδανικό πρώτο single, ενδεικτικό της αλλαγής ύφους, με κολλητικό ρεφρέν, συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχειά που δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για την καινούρια αυτή αλλαγή πλεύσης της μπάντας. Στο “Heads will roll” συνεχίζεται το κόλλημα με την θεία (με την ηλικιακή αλλά και με την θεϊκή έννοια)Debbie. Φλερτάρουν έντονα με τη disco-groovy διάθεση του Parallel lines και συμβαίνει και το εξής μαγικό, η Karen ακούγεται πιο αισθησιακή από ποτέ. Το ατίθασο θηλυκό του “Fever..” μεταμορφώνεται σε κάτι που έτσι κι αλλιώς είχε μέσα του τόσο καιρό αλλά προτιμούσε να κρύβει, χάρη στην πιο εκκεντρική bitchy εικόνα που προτιμούσε να βγάζει προς τα έξω. Ίσως…είναι ερωτευμένη, ποιος ξέρει; Κάτι συμβαίνει με αυτό το κορίτσι. Πώς να εξηγήσει κάνεις αυτή την ανεπιτήδευτη γλυκύτητα με την οποία αναρωτιέται ‘ little shadows, will you follow me? ’ στο φινάλε του Blitz, με την οποία σε αφοπλίζει. To “Hysteric”, λίγο νωρίτερα, δεν είναι καθόλου υστερικό όπως υποδηλώνει ο τίτλος. Εξίσου γλυκό και εμπλουτισμένο με πνευστά προς το τέλος, είναι πανέξυπνα δουλεμένο στην ενορχήστρωση αλλά και στα φωνητικά, ειδικά στο τρόπο με τον οποίο η Θεά προφέρει ‘ Hysteric-al! ’. To “Shame and fortune” είναι ένας φόρος τιμής στους καλούς τους φίλους, τους Tv On The Radio. Το βαρύ ριφ, η στιβαρή παραγωγή μέχρι και κάποια από τα εφέ της κιθάρας είναι σήματα κατατεθέν των μελαμψών κυρίων από το Μπρούκλιν (όπου είμαι σίγουρος ότι συνέβαλλαν, με τον τρόπο τους, στην αλλαγή του τρίου). Παράλληλα είναι ένα τραγούδι που συγκεντρώνει τα φόντα για να μετατραπεί σε ένα από τα νέα highlights των συναυλιών τους. Το “Dull life” αποτελεί τη χρυσή τομή των παλιών και των νέων Υeah’s, ενώ τέλος το ανατριχιαστικό “Skeletons” είναι μάλλον το αντίστοιχο “Maps” του Blitz σε μια πιο ατμοσφαιρική εκδοχή με ψήγματα από την κελτική μουσική (!) και πρόκειται για ένα μεγαλειώδες κομμάτι.
Εν κατακλείδι, οι Yeah yeah yeah’s κυκλοφόρησαν τον πιο χορευτικό, τολμηρό και σέξι δίσκο τους. Μεταμορφώνονται, επαναπροσδιορίζονται και επανεμφανίζονται στο δισκογραφικό προσκήνιο ως ένα διαφορετικό γκρουπ από αυτό που γνωρίζαμε, και καταφέρνουν να σε (ξανά) κερδίσουν ακόμα και από αυτή την πιο ποπ υπόσταση. Πιστεύω πως δεν τίθεται θέμα αποστασιοποιήσεως των οπαδών τους από την νέα τους δουλεία γιατί στη πλειοψηφία τους αποτελούνται από ανοικτόμυαλες μονάδες. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτούς που θα προστεθούν στο fan base τους.

8.0

Those will burn: Zero, Heads will roll, Skeletons, Hysteric